„Diakonia Modlitwy musi być widziana w powiązaniu z wszystkimi innymi diakoniami, bo bez modlitwy żadne z (...) zadań nie może być realizowane, ale równocześnie diakonia modlitwy ma na uwadze pogłębianie samego życia modlitwy. Szkoła modlitwy, wykorzystanie czy otwarcie się na wszystkie dary modlitwy, dary charyzmatyczne, to wszystko są pewne aspekty tego pogłębionego życia modlitwy. (...) Duch Święty obficie dzisiaj tych darów udziela, ale one muszą znaleźć swoje miejsce w Kościele lokalnym, w strukturach parafialnych i grupy modlitewne tak muszą być ustawione, żeby widziały siebie na usługach parafii, właśnie jako diakonia, która innych prowadzi do modlitwy i sama się modli. Dlatego w całym procesie odnowy Kościoła lokalnego diakonia modlitwy musi być widziana jako diakonia fundamentalna."
(Sługa Boży, ks. Franciszek Blachnicki, referat IV KKO, w: Charyzmat Światło-Życie w służbie odnowy Kościoła lokalnego)
Posługa
Modlitwa jest „motorem" każdego działania. W posłudze Diakonii Modlitwy ma ona podwójne zadanie: pierwsze z nich ma na celu przemieniać i umacniać wszystkich członków diakonii oraz pomóc w rozwijaniu łaski Bożej, na co dzień w ich życiu. Drugie zaś to modlitwa za Kościół, diecezję, a w sposób szczególny za cały Ruch Światło-Życie i podejmowane przez jego członków inicjatywy. Diakonia wspiera modlitwą poszczególne osoby, czy wspólnoty, które proszą o modlitwę (w tym roku duszpasterskim szczególnie obejmuje modlitwą kapłanów).
Diakonia Modlitwy, broniąc członków Ruchu Światło-Życie przed pokusą aktywizmu, dba o właściwy fundament podejmowanych zadań, którym jest żywa relacja z Jezusem – Panem i Zbawicielem. „Ks. Blachnicki uważał, że podstawą dojrzałego życia chrześcijańskiego jest głębokie życie modlitewne, dlatego starał się o rozwój własnego życia wewnętrznego, a także podejmował wiele inicjatyw mających na celu wprowadzenie członków Ruchu Światło-Życie w głębsze życie modlitwy"
(A. Wodarczyk, Prorok żywego Kościoła)
Metody działania: