W dniach od 05-07.04.2013 w naszym domu rekolekcyjnym w Szczawnicy odbyła się kolejna Oaza Modlitwy dla Animatorów, tym razem poświęcona służbie każdego z nas i byciu w diakonii.

Wszyscy bowiem, po odpowiednim rozeznaniu i podjęciu decyzji (dla większości był to czas ORD), gdzie w Ruchu jest moje miejsce, odpowiedzieliśmy na wezwanie Pana, włączając się w życie i posługę konkretnych diakonii specjalistycznych. Nie mogło więc również zabraknąć czasu modlitwy i dzielenia się tą codziennością, która jest w nas – towarzyszy nam i nas kształtuje.

Wszystko rozpoczęło się w piątek wspólną kolacją, kiedy to do Szczawnicy zaczęli zjeżdżać animatorzy. Cały wieczór był czasem poświęconym zawiązaniu wspólnoty i modlitwie. Wzywając Ducha Świętego prosiliśmy o jego dary i łaski potrzebne do dobrego przeżycia naszej małej oazy – by udział w niej i pochylenie się nad słowem Bożym przyniosło jeszcze mocniejsze zaangażowanie w życie Ruchu, poprzez uczestnictwo w grupach formacyjnych, aż po służbę – diakonię.

Sobota, jak zawsze, przyniosła ze sobą wiele treści. Po modlitwie porannej, która wprowadziła nas w temat i myśl przewodnią całego dnia spotkaliśmy się na konferencji, dotyczącej roli oaz wielkich w strzeżeniu tradycji i charyzmatu oazy. Temat, dla nas animatorów bardzo ważny – tym bardziej w kontekście zbliżających się wakacji. Wszystko, o czym mówiliśmy dotyczyło zrozumienia i pogłębienia znaczenia oazy wielkiej, która dopełnia oazę w ogóle, a której podstawowym celem jest przeżycie przez uczestników Kościoła, jako wspólnoty, i to właśnie we wspólnocie. W swoich rozważaniach zwróciliśmy również uwagę na element jedności, na wielkie znaczenie historii Ruchu Światło-Życie, poznanie założyciela i charyzmatu podczas oaz wakacyjnych, na kontakt z innymi oazami (ukształtowania modlitwy w potrzebach innych oaz, wzajemnego informowania się o problemach, obecność w większej jedności podczas Eucharystii, czy integracja poprzez przeżycie wspólnego pogodnego wieczoru), aż po zaangażowanie w oazy diakonii specjalistycznych (czy to diakonię ewangelizacji, by wsparła oazę swoim świadectwem, czy też diakonie wyzwolenia, by dokładnie i w odpowiedni sposób przybliżyć młodym ludziom Nową Kulturę, itp.,  - według potrzeby oazy). Ten czas pokazał nam jedno: strzeżenie tradycji oazowej to jak przypominał ks. Blachnicki „pielęgnowanie charyzmatu, troska o wierność wobec charyzmatu oazy”. Jeśli te treści będą nam towarzyszyć będziemy „strażnikami oazy”:)

Z tymi myślami i konkretnymi zadaniami, które zaczęły jawić się przed nami poszliśmy do Pana, by w Eucharystii zawierzyć Mu nasze troski o dzieło oazy, by oddać Bogu chwałę i spotkać się we wspólnocie, aby powierzyć Mu nasze małe powołania i służbę. Wszystko, to przerzuciliśmy na Pana – On był pośród nas – w znaku chleba, Słowie Bożym, jedności. Tam najpiękniej objawił się Kościół Żywy.

Czas poobiedni, przeznaczony na odpoczynek, został przez nas aktywnie wykorzystany. Zaproszeni przez naszego Moderatora na szarlotkę i gorącą herbatę, wspięliśmy się, a raczej wyjechaliśmy na Palenicę, by choć w (jeszcze) mroźnych warunkach, ale z gorącymi sercami pooglądać piękne widoki, pobyć ze sobą, pośmiać się, odpocząć – najzwyczajniej „poleniuchować” we wspólnocie.

Późniejszy czas poświęciliśmy na modlitwę Koronką do Bożego Miłosierdzia i Namiot Spotkania. Rozważanie Słowa Bożego krzepi, sprawia, że człowiek czuję się bezpieczny i potrafi przyjmować wolę Bożą, staje przed Nim i jest pewien – Jego bliskość przemienia, odnawia serca ludzkie, wycisza wszystkie troski i bóle, koi i łagodzi. Wprowadza pokój. Z tym właśnie Bożym pokojem rozpoczęliśmy spotkania w naszych małych grupach, które dotyczyły pracy nad dokumentem „DIAKONIA miejscem formacji i posługi w Ruchu Światło-Życie i poprzez Ruchu Światło-Życie”. W ramach spotkania staraliśmy się tak przestudiować tekst, by  podjąć refleksję nad sześcioma przedstawionymi w nim tematami:

1. Teologiczne podstawy i cele diakonii;
2. Struktura diakonii w Ruchu Światło-Życie;
3. Miejsce diakoni w systemie formacyjnym Ruchu;
4. Sposób formowania do diakonii;
5. Diakonia jako miejsce formacji;
6. Zasady pełnienia diakonii.

Dzięki temu, jeszcze mocniej odkryliśmy znaczenie diakonii, zrozumieliśmy rolę, jaką pełni w Ruchu każda poszczególna diakonia specjalistyczna, a przede wszystkim przybliżyliśmy sobie zasady pełnienia diakonii, o których tak często zapominamy. To był z pewnością budujący czas.

Późny wieczór poświęciliśmy na pogodny wieczór z filmem. Wspólnie obejrzeliśmy „Klub Imperatora”, który przeniósł nas w świat wewnętrznych konfliktów, wiary w najważniejsze zasady moralne i etyczne, wybierania między dobrem, a złem, wierności swoim ideałom, przyjaźni, wzajemnego zaufania i próby czasu, która pokazuje prawdziwe oblicze człowieka. To film, który każdemu polecamy! Warto na niego spojrzeć z perspektywy dzisiejszego życia… Dzień zakończyliśmy Adoracją Najświętszego Sakramentu. W ciszy serc i modlitwie uwielbienia trwaliśmy przed Panem. Chcieliśmy z Nim być. Tylko tyle.

Niedziela rozpoczęła się jutrznią, po której spotkaliśmy się, by wysłuchać konferencji ks. Pawła, który przybliżył nam znaczenie 10 wielkich charyzmatów Ruchu Światło-Życie, pozostawionych nam przez naszego założyciela ks. Franciszka w Liście z Boliwii. W kontekście tych słów posłuchaliśmy świadectwa naszych przyjaciół Ani Turek i Rysia Nejmana, którzy w tym roku, podczas Kongregacji Odpowiedzialnych na Jasnej Górze przejęli uroczyste błogosławieństwo do Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie. Warto ich posłuchać Świadectwo znajdziecie na końcu naszej relacji – nie mogliśmy tego pominąć:)

To wszystko zawierzyliśmy Panu Bogu podczas Eucharystii, w której ks. Moderator przybliżył nam znaczenie Niedzieli Miłosierdzia Bożego i wskazał na bardzo ważne wydarzenie dla oazy tarnowskiej: 10. rocznicę zawierzenia Ruchu Światło-Życie Miłosierdziu Bożemu. Z tej okazji nasza wspólnota ofiarowała dla domu obraz Jezusa Miłosiernego, by On czuwał nad wszystkimi wspólnotami, które będą spotykały się tu na modlitwie. Naszą uwagę zwrócił też na aspekt wiary, która jest podstawą, fundamentalną rzeczywistością, przez którą człowiek odkrywa kim jest Bóg i dzięki temu w Bogu odkrywa swoje powołanie. Mocno podkreślił również, że mamy głosić Jezusa, świadczyć z wiarą – to wtedy nie tylko stanie się darem dla drugiego człowieka, ale i nam przymnoży łask. I właśnie to doświadczenie wiary jest fundamentem naszego powołania, a dzielenie się wiarą jest misją w Duchu Świętym. To jest rzeczywistość, dzięki której nabiera człowiek nowej perspektywy. I dlatego, my w Ruchu Światło-Życie mamy być świadkami wiary. Mamy być żywi, a nasze powołanie, posługa animatora ma być konsekwencją  naszych wyborów, a nie przypadkiem, czy wypełnieniem wolnego czasu. Animatorem nie jest się etatowo – jest się nim przez całe życie – jeśli powiedzieliśmy „PRAGNĘ SŁUŻYĆ” – służmy zawsze! Bądźmy żywą częścią Ruchu Światło-Życie! Trwajmy przy Chrystusie!

Animatorzy Ruchu Światło-Życie

Posłuchajcie świadectw: