05-07.05.2017 to data ważna w historii naszej formacji oazowej - właśnie wtedy w Domu Rekolekcyjnym EFEZ odbyła się ostatnia sesja Diecezjalnej Szkoły Animatora Ruchu Światło-Życie Diecezji Tarnowskiej. Dla niektórych był to moment rozpoczęcia posługi w oazie wobec młodszych kolegów, dla innych zakończenie I roku formacji. I młodsi i starsi nie zawiedli! Przyjechali, by razem przeżyć ostatni wspólny krok w drodze ku dojrzałości chrześcijańskiej – krok AGAPE.

Weekendowe spotkanie rozpoczęło się kolacją oraz wprowadzeniem w sesję. Była modlitwa, przedstawienie programu, omówienie elementów, które wyjątkowo miały pojawić się podczas tego spotkania oraz rozdanie kart Animatora Ruchu Światło-Życie Diecezji Tarnowskiej. Później wszyscy spotkali się w kaplicy na Eucharystii, by oddać Panu Bogu czas i modlić o dobre przygotowanie i przeżycie rekolekcji oazowych w wakacje.

Sobotę - pierwszą miesiąca maja, podejmując orędzie fatimskie Matki Bożej i odpowiadając na zachętę Biskupa Tarnowskiego - uczestnicy Szkoły Animatora rozpoczęli różańcem wynagradzającym i rozmyślaniem nad tajemnicami różańcowymi, po których udali się na zajęcia według określonego schematu. Na początek dnia dobre śniadanie, a później konferencja metody dotycząca programu formacyjnego Ruchu na etapie ONŻ, czyli tzw. formacja podstawowa. Młodzież wraz z prowadzącą wykład an. Martą omówili materiały w ciągu roku oraz na czas rekolekcji. Wspólnie starali się poznać i zrozumieć cele i zadania, jakie na tym etapie stawia przed uczestnikami formacji nasz Ruch. Mieli również okazję przekonać się, jak ważne są poszczególne elementy pracy i w jak dokładny i bardzo poukładany sposób pasują do siebie tworząc nierozerwalną całość.

Ta konferencja, choć to było niezamierzone doprowadziła do spotkania w grupach, podczas, którego uczestnicy zastanawiali się nad swoim miejscem w Kościele, na odkryciu siebie poprzez diakonię. Aby to uczynić należało wyjaśnić kluczowe słowa dla życia każdego człowieka: MIŁOŚĆ i OSOBA. Na temat miłości, która wydaje się być celem życia dla każdego człowieka, nazbierało się bowiem wiele bardzo głęboko osadzonych w podświadomości złych opinii. Właściwa koncepcja osoby jest z kolei kluczem do jasnego ustawienia swojego apostolstwa zarówno w wymiarze najbliższych osób, jak i całego społeczeństwa. Te mocne zakotwiczenie ideałów miłości chrześcijańskiej w konkretnych realiach codziennego życia wyznacza dwa zasadnicze kierunki rozważań, które trzeba mieć stale przed oczyma. Pierwszy kierunek to docenienie zwykłej życzliwości, uprzejmości na co dzień. Pomocą do praktycznego zastanowienia się nad tym problemem w naszym życiu może być w ciągu tygodnia praktyka tzw. czynu miłości. Drugim kierunkiem będzie ukazanie potrzeby ciągłego szukania „najmniejszych", bo oni najpierw mają prawo do mojego czasu i zdolności. Jest to także zasadniczy kierunek chrześcijańskiego zaangażowania świeckich w świecie, jest to sam rdzeń społecznej nauki Kościoła, jest to też forma diakonii i włączenia się w prace tych zespołów, które codziennie czynem miłości i wychodzenia do innych realizują „siebie w dawaniu siebie na służbę Bogu i ludziom". Na koniec panelu porannego szkolący się mogli poznać kolejne z przewidzianych propozycji metod aktywizujących, bardzo pomocnych w prowadzeniu spotkań w małej grupie.

Tę część dnia zakończył obiad i dobra kawa połączona z odpoczynkiem.

Popołudnie rozpoczęło się spotkaniem z Chrystusem Ukrzyżowanym w Godzinie Miłosierdzia i modlitwą Koronki do Miłosierdzia Bożego z Aktem zawierzenia Ruchu Światło Światło-Życie Diecezji Tarnowskiej. Był to dobry wstęp do kolejnych punktów programu. Tym razem grupa została podzielona na I i II rok formacji. Pierwszy rok spotkał się na konferencji dotyczącej formacji podstawowej. Wspólnie z Diakonią Formacji Diakonii młodzi uczyli się podstawowych metod prowadzenie spotkań w grupach, jakimi pracuje Ruch. Należą do nich:

• Dzielenie się życiem
• Dzielenie się Słowem Bożym
• Ewangeliczna Rewizja Życia
• Rozmowa Ewangeliczna
• Krąg biblijny
• Krąg liturgiczny
• Bibliodrama
• Metoda Vasteras
• Krótkie Formuły Wiary

Druga grupa zaś, rocznik starszy, po modlitwie do Ducha Świętego rozpoczęła egzamin końcowy Szkoły Animatora, który polegał na pisemnej odpowiedzi na pytania dotyczące charyzmatu Światło-Życie, formacji oazowej oraz metod pracy w Ruchu. Bez lęku, z zapałem i radością wszyscy przystąpili do pracy – dla każdego z nich było to zadanie proste, bowiem, kto żyje charyzmatem, ten nie może nie odpowiedzieć na pytania oazowe. Później, po części pisemnej każda z osób kończących Szkołę Animatora spotkała się z Moderatorem Diecezjalnym Ks. Pawłem na indywidualnej rozmowie – to była jakby druga część egzaminu – ustna ;) I wygląda na to, że bardzo udana ;)

Wszystko zakończyła uroczysta Eucharystia dziękczynna i kolacja AGAPE, na której oprócz wspólnego świętowania z okazji zakończenia roku formacyjnego był jeszcze jedne powód radości – 18. urodziny naszej Animatorki :) Był tort, był prezent, były oklaski, a przede wszystkim moc wzruszenia i dobre życzenia. Ten czas wspólnota przedłużyła na Pogodnym wieczorze, który przygotował starszy rocznik. Nowe, ciekawe zabawy, pomysły na radość i uśmiechy na twarzy nie byłby takim zaskoczeniem, gdyby nie niespodzianka, którą kończący SA uczestnicy przygotowali. Na początku krótki film przypominający całe te dwa lata – śmiech towarzyszył już pierwszym sekundom oglądania... Łzy pojawiły się na końcu, gdy dodatkowo młodzież przemówiła i podziękowała całej Diakonii. Takie momenty sprawiają, że posługa staje się czymś niezwykłym. Zwykłe sprawy stają się nadzwyczajne. Chwała Panu za takie miejsca jak Szkoła Animatora i nasz EFEZ!

Dzień zakończyła piękna modlitwa połączona z modlitwą wstawienniczą nad każdym Animatorem. Pan Jezus dał ten czas by spotkać się z Nim w wyjątkowy sposób. Posłużył się do tego dwiema bardzo ważnymi osobami w naszej formacji: Księdzem Pawłem Płatkiem i Księdzem Krzysztofem Dyrlikiem. Obaj towarzyszyli całej wspólnocie od początku rocznika 2015-2017 w Diecezjalnej Szkole Animatora. Młodzież ma nadzieję, że tak będzie dalej!

Niedziela rozpoczęła się śpiewem Jutrzni, która rozbrzmiała w całym Domu i śniadaniem. Później wszyscy zostali zaproszeni na dwa punkty programu. An. Ryszard poprowadził konferencję tematyczną dotyczącą sposobów rozwiązywania konfliktów w grupie i pracy na relacjami, a następne spotkanie poprowadził Ks. Paweł Płatek odpowiadając na pytania, które postawili uczestnicy SA. Ten punkt jest dla każdego bardzo ważny – można poradzić się i znaleźć odpowiedź na trudne pytania, z którymi mierzy się każdy człowiek w codziennym życiu.

Diecezjalną Szkołę Animatora zakończyła Eucharystia, w której zarówno Słowo Boże, jak i homilia Ks. Pawła przypomniały wszystkim wielką prawdę: Pan Jezus nas powołał i wybrał. On nas uzdalnia i prowadzi swoimi drogami. On nie pozwoli nam zginąć, bo jest naszym Dobrym Pasterzem. Jesteśmy Jego. I w Jego imię możemy czynić cuda – tym cudem może stać się nasza diakonia na rzecz innych. Ważne tylko, by współpracować z łaską i odpowiedzieć na zaproszenie – reszta w rękach Tego, który, jest Miłością... Wiemy bowiem, że „w tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy. Umiłowani, jeśli Bóg tak nas umiłował, to i my winniśmy się wzajemnie miłować" /1 J 4, 9-11/. Przyjmujemy to wezwanie!
Amen!
Alleluja!

Diakonia Diecezjalnej Szkoły Animatora
Rocznika 2015-2017 oraz 2016-2018 ;)

Zdjęcia jak zawsze na naszym profilu facebookowym - zapraszamy!