W niedzielne popołudnie – 18 lutego 2018 r. w czchowskim "Efezie" odbyło się spotkanie animatorów naszej diecezji, podczas którego towarzyszyli nam Księża – Ks. Paweł Płatek – Moderator diecezjalny oraz Ks. Krzysztof Dyrlik – Moderator diakonii muzycznej.

Czas DNA Animatora miał kilka części. Zaczęliśmy konkretnie - od spotkania się z Bogiem w Godzinie Miłosierdzia, powierzeniu Mu czasu tego spotkania i modlitwy na Ruch naszej diecezji.

W części formacyjnej pracowaliśmy nad zagadnieniami dotyczącymi postawy animatora w teorii i w praktyce, które szerzej opiszemy w przyszłości.

Przypomniało nam to jakie są podstawy posługi animatorskiej - że wszystko zaczyna się tak naprawdę od bycia ludzkim: pokora w relacji do drugiego człowieka, empatia
i troska, odpowiedzialność, autentyzm, szacunek wobec uczestników. Dopiero wtedy, jako animatorzy, możemy zacząć dzielić się swoim życiem i wiarą, rozważać Słowo Boże, wspólnie się modlić.

Wzoru posługi szukaliśmy w życiu wspólnoty pierwszego Kościoła: wierność nauce Kościoła i charyzmatowi, który się przyjęło, trwanie we wspólnocie, która jest środowiskiem wzrostu, wspólna Eucharystia i uwielbienie Boga - to są warunki owocnej posługi.

Owocem naszego spotkania było podjęcie decyzji o przygotowaniu materiałów formacyjnych dla diecezji. W związku z tym podzieliliśmy się na grupy – okręgi w których na co dzień posługujemy.

A oto lista tematów nad którym będziemy pracować:

1. Kościół walczący (ukazać dwa aspekty walki: wróg zewnętrzny np. różne ideologie, światowość... oraz wróg wewnętrzny: wady poszczególnych członków, nasza bylejakość)
2. Kościół zużywa się w miłosierdziu (służebna rola Kościoła co do świata, na czym polega mądra pomoc, jak pomagać... cała sfera Caritas)
3. Wspólnota nadziei ... rzecz o życiu wiecznym (pokazać sens trudu i drogi ze względu na nagrodę życia wiecznego)
4. Kościół o którym marzy Papież Franciszek (uliczny szpital, wyjście na peryferie) - rzecz o ubóstwie
5. Kościół jako wspólnota uwielbienia

A na koniec kilka świadectw naszych animatorów:

~ Myślę, że nam, animatorom, takie spotkania są bardzo potrzebne. Wspólnie możemy się formować i spędzić ze sobą trochę czasu, co jest ważne w budowaniu naszej małej wspólnoty. Jeśli my będziemy zintegrowani, to tym lepiej będziemy potrafili przekazać uczestnikom charyzmat Ruchu. – PAULA BARTECKA –

~ Dawno nie byłem w tym domu, więc było to spojrzenie na nowo na nasz odnowiony dom, ale potrzeba odnawiać nie tylko mury, było więc też odnowieniem naszej wspólnoty, spojrzeniem na nią z boku, co trzeba wyremontować, aby działała ona tak jak powinna, gdzie ja mogę coś poprawić, skorygować i czy mogę pomóc innym animatorom być lepszymi. Na pewno dla nas wszystkich to spotkanie było wyzwaniem, bo sami wyznaczyliśmy sobie cele, które nie będą łatwe do realizacji, ale myślę, że to swego rodzaju test, dla nas, czy dobrze funkcjonujemy, czy potrafimy pracować ze sobą. – WOJTEK JAROSZ –

~ Spotkanie Animatorów było dla mnie bardzo potrzebne. Był to czas wspólnej modlitwy, bycia ze sobą czy rozmowy. Mogłam na nowo odkryć to, kim powinien być prawdziwy ANIMATOR!
Za ten czas bycia we wspólnocie i przypomnienia, że jesteśmy jedną drużyną: CHWAŁA PANU! – NATALIA PULIT –

~ Spotkanie było czasem zastanowienia się nad swoją posługą i odkrywania na nowo rzeczy oczywistych (a przynajmniej takich, które powinny być oczywiste). Czas radości ze spotkania z innymi animatorami i radości z tego, że coś konkretnego możemy wspólnie stworzyć i pokazać innym. –TOMASZ MILÓWKA –

Kilka zdjęć - TUTAJ