W dniach 09-11.03.2018 w NASZYM Domu Rekolekcyjnym „Efez" w Czchowie odbyła się kolejna – już czwarta w tym roku formacyjnym – sesja Diecezjalnej Szkoły Animatora. Przyszli animatorzy przez cały weekend rozważali temat, którym jest Kościół.

Piątkowy wieczór rozpoczęliśmy zawiązaniem wspólnoty oraz wprowadzeniem w sesję, podczas którego ks. Paweł przypomniał nam, że Kościół pomimo swej burzliwej historii przetrwał tysiąclecia, bo jest założony przez Boga, a nie człowieka. Następnie wspólnie przeżyliśmy Drogę Krzyżową.

Sobotni poranek zaczęliśmy w jedności z całym Kościołem odmawiając Jutrznię, aby później skupić się wokół tematu „Kościół a świat". Każdy z nas metodą Vasteras rozważał fragment Listu do Diogeneta. I tutaj chcielibyśmy się podzielić pewnymi cytatami, które najbardziej nas poruszyły:

„Są w ciele, lecz żyją nie według ciała. Przebywają na ziemi, lecz są obywatelami nieba."

„Dusza mieszka w ciele, a jednak nie jest z ciała i chrześcijanie w świecie mieszkają, a jednak nie są ze świata."

„I chrześcijanie kochają tych, co ich nienawidzą."

„I chrześcijanie, prześladowani, mnożą się z dnia na dzień."

Kolejnym, bardzo wyczekiwanym punktem programu było spotkanie z księdzem Piotrem Paskiem, wicedyrektorem Muzeum Diecezjalnego w Tarnowie, na temat teologii Kościoła w sztuce. Razem z księdzem Piotrem zwróciliśmy uwagę na bardzo istotny fakt: „to, co się widzi, to się wie", czyli po prostu żeby widzieć, trzeba wiedzieć. Ksiądz, prezentując nam różne kościoły, opowiedział historię kościoła jako budowli i miejsca dla chrześcijan. To spotkanie odświeżyło nam wiedzę i świadomość, że nie oddajemy czci obrazom czy rzeźbom, ale to one pomagają nam uświadamiać sobie bliskość i obecność Pana Boga.

Punktem kulminacyjnym sobotniego dnia była Eucharystia. W homilii została nam przypomniana prawda, że i w nas przebywa Chrystus jak w swojej świątyni, kościele – mamy Go w sobie, w sercu uwielbić, zachować w sobie. Równocześnie jesteśmy jak monstrancja – powinniśmy ukazywać sobą, że nosimy Go w sobie. Jak sercem każdego kościoła jest obecność Chrystusa w tabernakulum – które u początków chrześcijaństwa służyło przechowywaniu Hostii, by zanosić je chorym i umierającym – tak i my mamy jak tabernakula nieść miłość i służyć.

Po krótkiej chwili przerwy spotkaliśmy się ponownie w kaplicy, aby w godzinę Miłosierdzia Bożego przystanąć i pomyśleć nad śmiercią Chrystusa na krzyżu, odmówić Koronkę do Miłosierdzia Bożego i odnowić Akt zawierzenia Ruchu Światło-Życie Bożemu Miłosierdziu. Był to również czas na Namiot Spotkania, który powinien być nieodłącznym elementem życia każdego animatora. W to sobotnie popołudnie staraliśmy się skupić na fragmencie z Dziejów Apostolskich – Dz 2, 42-47.

Na spotkaniu w grupach skupiliśmy się nad tematem świadectwa, przypomnieliśmy sobie nieodłączne elementy Dzielenia się, ale uświadomiliśmy sobie (co w biegu codziennego życia często zapominamy), że jesteśmy twarzą Kościoła – każdy z nas jest członkiem ciała Chrystusa i inni, patrząc na nas, powinni widzieć podobieństwo do Niego.

Po całym dniu przyszedł moment, który dla wielu był czasem stresującym, ale też i radosnym, mianowicie były to Konferencje Prasowe. Każda grupa miała temat, o którym musiała jak na prawdziwej konferencji opowiedzieć, ale też i odpowiedzieć na zadawane pytania. Dowiedzieliśmy się nowych rzeczy na temat Księdza Franciszka Blachnickiego, charyzmatu, formacji, KWC, pierwszej oazy, ale też różnych aktualnych spraw.

Kolejny był pogodny wieczór, który bardzo łączył się z tematem, nad którym skupiamy się cały weekend. Następnie znowu spotkaliśmy się w kaplicy, aby wspólnie uwielbiać Pana za cały ten czas, za każdego z nas, za Dom w którym możemy się spotkać, za Ruch w naszej diecezji...

Niedzielę rozpoczęliśmy Eucharystią, aby później spotkać się wspólnie na auli wysłuchując konferencji biskupa Rysia: „Kościół, Słowo Boże, sakrament i charyzmat"- wiemy już czym różnią się dzieła Boga od dzieł Bożych ⯑ Po konferencji udaliśmy się na spotkanie w grupie, którego podstawą była właśnie konferencja. Skupiliśmy się nad pięcioma problemami, które przeszkadzają nam w byciu Apostołem Żywego Kościoła.

A na koniec mamy kilka wypowiedzi Przyszłych Animatorów – czym dla nich jest Kościół?

„Kościół jest dla mnie wspólnotą ludzi wierzących, przyjaciół, za których powinniśmy być odpowiedzialni, bo sami nim jesteśmy. Jest on dobrą wspólnotą do wzrastania i naszego kształtowania." /Filip Gąciarz/

„Dla mnie Kościół to żywa i prawdziwa wspólnota ludzi, których łączy wiara i chęć oddawania czci najwspanialszemu Bogu. Kościół to miejsce dla każdego i każdy czuje tu prawdziwą wspólnotę." /Maria Rogusz/

„Kościół dla mnie to otoczenie, które zbudowane jest przez chrześcijan dzielących się swoimi przemyśleniami i spostrzeżeniami na temat Boga." /Jakub Gasparski/

„Kościół to dla mnie wspólnota, w której mogę wzrastać i podążać za Jezusem." /Aleksandra Dudczyk/

Zapraszamy także do oglądnięcia zdjęć → TUTAJ