Jest połowa listopada. Spełnia się marzenie, o którym w gronie diakonii formacji od jakiegoś czasu było głośno. Nieśmiałe plany, długie wieczorne rozmowy, konfrontacja pomysłów. I stało się. Padła ostateczna decyzja. Robimy rekolekcje. Jest data, animatorki są gotowa do działania. Rusza promocja, pojawia się plakat, wydarzenie na Facebooku, prowadzący czekają w gotowości. Czas. Start. Ruszamy!

I tak po raz pierwszy oaza proponuje coś dla kobiet. Dopięte na ostatni guzik – od materiałów, po treści.

Jest piątkowy wieczór. Pachnie wrzosem. Kropi jesienny deszcz. Do Efezu zjeżdżają się uczestniczki rekolekcji. Jest Kasia, Ania. Jest Magda i Natalia. Są z nami Krysia, Karolina, Gabrysia. I tak można byłoby wyliczać. Grupa kobiet w różnym wieku i z różnym życiowym bagażem. Niektóre z nich są pannami, inne narzeczonymi, jeszcze inne matkami z krótkim stażem, czy też jak Krysia prababciami! Córki, matki, żony, wdowy, osoby Bogu poświęcone. Mamy wszystkie stany! Wow! Ale Pan Bóg niesamowicie działa. I w tak doborowym towarzystwie zaczynamy kobiecy weekend!

Piątek pełen kształtowania serc.

Wszystko zaczyna się kolacją. „Przez żołądek do serca" – mówią. Coś w tym jest ;)

Później rozpoczęcie rekolekcji – wprowadzenie i modlitwa. Tę część prowadzi Moderator Diecezjalny Ks. Paweł Płatek. Wspólnie oddajemy Bogu ten czas, słuchamy o projekcie, o programie. Dowiadujemy się czegoś o sobie. Przygotowujemy do pierwszego „Między niewiastami". Jeszcze tylko przedstawienie Animatorek i zaczynamy. Relacje między niewiastami budzą emocje. Pierwsze dzielenie i początki formacji serca. W programie zapoznanie się grupy, zawiązanie relacji, budowanie atmosfery zaufania, pierwsze dzielenie. Próba odpowiedzi na różne, nurtujące nas pytania: Czym żyję jako kobieta? Jaka jest otwartość mojego serca? Czego oczekuję od rekolekcji? Na jakim etapie wzrostu jestem? Później, jako ostatni punkt programu wystawienie Najświętszego Sakramentu i adoracja. Modlitwę prowadzi Moderator Diakonii Ks. Krzysztof Dyrlik. Rozważanie, modlitwa spontaniczna, cisza, błogosławieństwo. Koniec dnia. Jeszcze tylko herbata z sokiem z imbiru z cytryną i pora na odpoczynek. Sobota zapowiada się intensywnie.

Dzień rozpoczynamy słowami „Tylko łaska zmienia serce". Tak zaczyna modlitwę poranną Ks. Daniel Trojnar, nasz rekolekcjonista. Przyjechał do nas z Wrocanki, gdzie mieszka i opiekuje się wspólnotą Miłosiernego Chrystusa Sługi. Z nim będziemy przeżywać ten wspólny czas. Na początek więc Skrutacja, później śniadanie. I kolejno: nauki rekolekcyjne, omadlanie kobiecych serc, Eucharystia, godzina Bożego Miłosierdzia, spotkanie „Między niewiastami". Tu trzeba się zatrzymać na moment. Tym razem idziemy dalej. Odkrywamy, jakie znaczenie w naszym życiu mają relacje, gdzie szukać źródła dobrych relacji, jak je budować, w oparciu o co. To bardzo dobre wprowadzenie w punkt programu o nazwie „Błogosławiona samotność". Czasem trzeba pobyć sam na sam ze sobą. Spotkać się ze swoimi ograniczeniami, marzeniami, planami, zrobić sobie hierarchię wartości. Tym bardziej, że później spowiedź – a więc i moment na rachunek sumienia. I powrót do wspólnego przeżywania. Spowiedź, później adoracja z modlitwą wstawienniczą i uwielbieniem. Posługują nam kapłani. Są wśród nas. Modlą się z nami i za nas. To wielkie umocnienie. W domu zapada cisza. Pora na odpoczynek. I na nasze „sam na sam" z Panem Bogiem.

I niedziela. Dzień Pański. Nie może być inaczej. Rozpoczynamy Eucharystią. Modlimy się za siebie nawzajem. Polecamy nasze rodziny, naszych przyjaciół. Trwamy przed Panem. Po śniadaniu ostatnia nauka rekolekcyjna. Podsumowanie. Później kawa. Siedzimy, śmiejemy się, rozmawiamy. Pozostaje na koniec rekolekcji podjąć postanowienia – do tego służy nam przygotowanie osobistego planu formacji serca. Każda z nas wie na ile ją stać. Ile czasu może poświęcić na formację. Ile z siebie dać. Czego potrzebuje najbardziej. Co jest jej potrzebne na teraz. Dokonuje się to indywidualnie. Postanowienia są indywidualne. Postanowienia wypływają z serca. Jeszcze tylko ankieta. Chcemy wiedzieć, co było dla naszych gości ważne, czego potrzebują przy kolejnych rekolekcjach. I słowa podziękowań. Dla Księdza Daniela, Ks. Pawła, Ks. Krzysztofa i tych, dzięki którym te rekolekcje odbyły się – dla naszych uczestniczek!

Rekolekcje dla kobiet kończymy w kaplicy. Ucałowaniem relikwii.

Podczas tych rekolekcji odkrywałyśmy swoje serce. To, co w nich jest głęboko ukryte. Próbowałyśmy też sobie odpowiadasz na wiele pytań w kontekście życiowego powołania, wyborów, które musimy podejmować, naszych pragnień, leków, ograniczeń. Zobaczyłyśmy, że nasze serca są bardzo pojemne. Wiele się w nich mieści. I doświadczyłyśmy, że Bóg jest łaskawy: wczoraj, dziś, na wieki!

Marta Wideł
Diakonia Formacji Diakonii