W dniach 09 - 15.08.2017 r. w Ciężkowicach odbyły się rekolekcje tematyczne „Dialog Małżeński”. Uczestniczyły  w nich 24 małżeństwa i 40 dzieci.

 Opiekę duchową sprawowało nad nami dwóch kapłanów: ks. Paweł Marzec i ks. Kazimierz Musioł. Większość uczestników przyjechała z diecezji tarnowskiej, ale także z diecezji katowickiej, warszawsko-praskiej, poznańskiej, legnickiej oraz z Anglii. W diakonii wychowawczej z wielkim poświęceniem posługiwały dwie Siostry Służebniczki, siostra Anna i Marcelia, małżeństwo Ula i Paweł oraz Agnieszka, dwie Gabrysie, Ola, Basia, Marysia i Monika. Otaczali opieką dzieci w wieku od 6 miesięcy do 14 lat i pomagali w przeżyciu rekolekcji ich rodziców.

W ciągu siedmiu dni poprzez, celebracje, modlitwę, rozmowę skupiliśmy się na zobowiązaniu dialog małżeński oraz poprawie relacji w małżeństwie i rodzinie. Dzień rozpoczynaliśmy jutrznią, potem było wprowadzenie do pracy w grupach i praca w grupach.  Małżonkowie codziennie przeprowadzali dialog na przygotowany temat. Przed obiadem była Eucharystia z homilią skierowaną do małżonków.

Po południu dzieliliśmy się przemyśleniami z pracy w grupach i codziennie przed wystawionym Najświętszym Sakramentem mieliśmy czas na „Namiot Spotkania”. Później Jacek i Iza wspomagani przez Tomka i Kasię oraz Wojtka i Kasię prowadzili profesjonalną szkołę śpiewu. Jej efektem był piękny śpiew, który, jak wynikało ze świadectw, wspaniale wpływał na przeżywanie rekolekcji. Wieczorem mieliśmy pogodny wieczór i różne celebracje. W przedostatnim dniu odbyło się odnowienie przyrzeczeń małżeńskich, które zakończyliśmy „weselem”.

W ostatnim dniu w godzinie świadectw z radością mogliśmy usłyszeć o głębokich przeżyciach i przemianach, jakie  dokonały się w sercach oraz postanowieniach, które uczestnicy chcą wprowadzić w swoim życiu.

Dziękujemy Panu Bogu za ten czas, który nam darował i polecamy uczestników w modlitwie: Ala i Michał Golińscy.

Dzielimy się również świadectwem przesłanym przez uczestników i zdjęciami z różnych momentów tych rekolekcji.

Świadectwo Ani i Przemka z rekolekcji “Dialog małżeński”, Ciężkowice 9-15.08.2017 r.

Przyjechaliśmy na rekolekcje po 13 latach małżeństwa. Nasza miłość była przygaszona, na dalszym planie, trochę przysłonięta trudami codzienności, dzieci, pracy, domu… W Domowym Kościele jesteśmy od czterech lat – dla nas za mało by nauczyć się właściwego „dialogowania”, ale jednocześnie już na tyle długo, by nabrać silnych podejrzeń, że ta praktyka kryje w sobie wielkie skarby, które jednak nie bardzo potrafimy sami odkryć i uwolnić. Więc czekaliśmy na te rekolekcje z utęsknieniem, ciekawością i wieloma skrytymi w sercach pragnieniami.

„Dialog małżeński to akt religijny” – tę definicję usłyszeliśmy podczas pierwszej konferencji wprowadzającej do tematyki dnia. To było olśnienie, które w jednej chwili „poprzestawiało”, od samego dołu do samej góry, nasze dotychczasowe pojmowanie i podejście do dialogu. Niby to wiedzieliśmy, niby świeca, zapraszanie Ducha Świętego, ale…  w gruncie rzeczy te nasze dotychczasowe dialogi często były wyłącznie dość trudnym i mało satysfakcjonującym doświadczeniem, do którego zmuszaliśmy się, by mieć „dopiętą” listę zobowiązań. Ale mało myśleliśmy o owocach dialogu, mało o tym, że Pan przychodzi do nas, by nam pomagać rozwijać naszą relację i naszą miłość, która przecież jest pragnieniem dobra i szczęścia drugiej osoby, o czym też jakoś łatwo zapominaliśmy w rutynie życia.

Od definicji się zaczęło a potem przyszła praktyka, codzienne rekolekcyjne dialogi z konkretnym tematem lub problemem i kolejne odkrycia. Szczególnie mocy wzajemnego przebaczenia, tego jak ważne i budujące jest głośne wypowiedzenie słów przebaczenia i głośne proszenie o przebaczenie za konkretne przewiny, zranienia a nie tylko za tzw. bliżej nieokreślony „całokształt”.

Wyjeżdżaliśmy z Ciężkowic przedziwnie odnowieni. Podniesieni na duchu, ale też bardziej dostrzegający z pozoru drobne a nawet błahe praktyczne sprawy, na których łatwo się „wyłożyć”, np.: potrzebę zadbania o atmosferę sprzyjającą dialogowaniu i jej budowanie nie na 15 minut przed planowanym dialogiem, ale dużo wcześniej; poszukanie naszej własnej modlitwy małżeńskiej, takiej, która będzie w dużym stopniu dotyczyła nas, będzie budowała nasze relacje, będzie do nas przemawiała i zarazem będzie nas przemieniała; podjęcie po każdym dialogu jakiegoś maleńkiego i bardzo konkretnego postanowienia dotyczącego poprawy komunikacji małżeńskiej – warto sobie zapisać i sprawdzać samego siebie czy udaje się nad sobą pracować. Jak ktoś to zauważył na naszych rekolekcjach: co miesiąc wyeliminuję jedną małą rzecz, która sprawia trudność w komunikacji/relacji – to w perspektywie roku wyeliminowałem ich 12!

Powolutku zmieniamy siebie, swoje przyzwyczajenia, rutyny, stajemy się sobie bliżsi, budujemy nas. Czujemy, po raz kolejny, że Pan chce byśmy czerpali z sakramentu małżeństwa łaski, które sam nam dał w obfitości i dlatego dialog małżeński jest tak potrzebny i istotny, by móc zaczerpnąć z sakramentalnego źródła Bożej Miłości. A słowa pięknej rekolekcyjnej piosenki pozostają w naszej pamięci:

Nasz Bóg jest wielki, nasz Bóg jest silny.
Boże nikt inny nie równa się z Tobą.
Nasz Bóg uzdrawia, jest wszechmogący.
Nasz Bóg, Nasz Bóg.

Chwała Panu!

Witajcie Kochani!

Jeszcze raz chcieliśmy podziękować Wam za cudowny czas rekolekcji. Zgodnie z Radkiem stwierdziliśmy że były to najwspanialsze momenty w naszym życiu w ostatnich latach.
Dziękujemy Panu i Wam Nasi drodzy Animatorzy.
Napisałam kilka słów, może komuś przyniosą one radość i zachętę do uczestnictwa w rekolekcjach.

A oto świadectwo:

Pan jest Dobry!

Ciężkowice, piękna miejscowość "uzdrowiskowa" w powiecie tarnowskim powitała nas rekordowym upałem i przepiękną Bożą górską okolicą. Przeżywaliśmy czas rekolekcji tematycznych Dialog Małżeński.

Jesteśmy małżeństwem z 11-letnim stażem i mamy 3 córki. Nadszedł czas od Pana aby pojąć Jego miłość w naszym małżeństwie.

Moc Ducha Świętego wylała się już drugiego dnia w czasie wieczornej celebracji Krzyża, gdy razem z mężem adorowaliśmy ukrzyżowanego Jezusa. W ciągu dnia modlitwa, praca w grupach i niezbędne słowa Pisma Świętego, które wieczorem stawały się jeszcze bardziej żywe.

Kolejna celebracja i adorowanie ikony Swiętej Rodziny, przepięknego obrazu miłości małżeńskiej i rodzinnej. Matka Boża jest dla mnie wzorem pokory, tak cudownie mogłam się w Nią wpatrywać.

Umocnieni codziennym Dialogiem Małżeńskim budowaliśmy w sobie gotowość na przyjęcie siebie w pełni z Jezusem. Modlitwa przebaczenia dała mi pełen pokój, że Jezus jest w nas,że jesteśmy Jednością co zapieczętowaliśmy odnowieniem przyrzeczeń małżeńskich dnia kolejnego.

Odkryłam w mężu żywego Boga i zrozumiałam jeszcze bardziej, że jesteśmy dla siebie darem, jednym ciałem w Jezusie.

Obecność innych  małżonków, którzy obdarowywali się pocałunkami i uściskami sprawiło że serce się radowało.

Wspaniali ludzie przeprowadzili nas przez te rekolekcje dając siebie całego. Ala i Michał ze świetną organizacją, ks. Kazimierz z wielkim uśmiechem od ucha do ucha i serdecznością oraz ks. Paweł ze słowem trafiającym w głębokości serca.
Dziękujemy Ci Panie za ten czas niech pracuje w nas Twoja wielka Miłość.
Monika i Radek Franczak

Chwała Panu  Dziękujemy za zdjęcia. Ja to powiedział ks. Paweł Do zobaczenia najpóźniej w Niebie.
Z pozdrowieniami Monika i Radek