Jest już tradycją oazową – także i w naszej diecezji, że przedstawiciele Diecezjalnych Diakonii Jedności (DDJ) biorą każdego roku udział w rekolekcjach, które głosi Moderator Generalny Ruchu Światło-Życie. Na Oazę Rekolekcyjną Diakonii Jedności (ORDJ), która odbyła się w Porszewicach k. Łodzi w dniach: 28-30.11.2014 wybrali się: ks. Paweł Płatek - Moderator Diecezjalny Ruchu Światło-Życie, Ryszard Nejman - Odpowiedzialny za Diecezjalną Diakonię Muzyczną oraz Marta Wideł - Odpowiedzialna za Diecezjalną Diakonię Formacji Diakonii.

Nasz czas rekolekcji poświęcony był w całości rozważaniu hasła kolejnego roku formacyjnego, które będzie brzmiało: „W mocy Ducha Świętego". Wszystkie treści, przed jakimi stanęli przybyli odpowiedzialni - przyjechaliśmy z 26 diecezji i z Centrum „Drogocenna Perła" w Carlsbergu (w sumie 68 osób) – dotykały podstawowego doświadczenia Ruchu Światło-Życie i znaczenia jego charyzmatu dla Kościoła i jego członków.

Już w piątek ks. Adam Wodarczyk, Moderator Generalny Ruchu Światło-Życie wprowadził nas w temat spotkania podkreślając, że otwarcie się na dary Ducha Świętego i Jego działanie jest wpisane w doświadczenie oazy i należy do jednych z najważniejszych charyzmatów Ruchu Światło-Życie. W tym kontekście zadał nam pytania, które powinniśmy stawiać sobie każdego dnia:

• Czy wiemy, co znaczy żyć w mocy Ducha Świętego?
• Czy żyjemy w Jego mocy?
• Czy znamy i praktykujemy „duchowe oddychanie"?
• Czy otwieramy się i przyjmujemy dary Ducha Świętego?
• W jaki sposób nam służą?

Z tymi pytaniami zostaliśmy pozostawieni w piątkowy wieczór, więc w kuluarach, w duchu radości i miłości braterskiej, do późnych godzin nocnych trwało zawiązanie wspólnoty i rozmowy na podjęte przez ks. Adama tematy.

Sobotni poranek rozpoczęliśmy od modlitwy Jutrznią. W wygłoszonym słowie Moderator Generalny zwrócił naszą uwagę na fakt, że prowadzić życie w mocy Ducha Świętego oznacza żyć tajemnicą uwielbienia Chrystusa. Przykładem dla nas są uczniowie, którzy dają o tym świadectwo, a świadectwo ich pochodzi właśnie od Ducha. Ks. Adam nawiązał do punktu 688 KKK i rozważając znaczenie Kościoła przywołał definicję:
„Kościół, wspólnota żyjąca w wierze Apostołów, który tę wiarę przekazuje, jest miejscem naszego poznania Ducha Świętego:

- w Pismach, które On natchnął;
- w Tradycji, której zawsze aktualnymi świadkami są Ojcowie Kościoła;
- w Nauczycielskim Urzędzie Kościoła, któremu On asystuje;
- w liturgii sakramentalnej, w której przez jej słowa i symbole Duch Święty prowadzi nas do komunii z Chrystusem;
- w modlitwie, w której wstawia się za nami;
- w charyzmatach i urzędach, które budują Kościół;
- w znakach życia apostolskiego i misyjnego;
- w świadectwie świętych, w którym ukazuje swoją świętość i kontynuuje dzieło zbawienia".

Ksiądz Adam zauważył, że wszystkie te aspekty przeżywamy w formacji podstawowej Ruchu Światło-Życie, gdzie poznanie pełnej prawdy o Bogu zaczyna się już poprzez Słowo Boże (Namiot Spotkania), dalej przez modlitwę i szczególnie ważny element w Ruchu, jakim jest modlitwa wstawiennicza, głoszenie Chrystusa (liturgia i celebracja), poznanie Ducha Świętego w urzędzie nauczycielskim Kościoła (III stopień ONŻ – charyzmat i urząd), wreszcie odkrywanie porywów Ducha Świętego, które prowadzi nas do odnalezienia swojego powołania także w Diakonii (znaki życia apostolskiego i misyjnego) i świadectwo świętych (myśli założyciela naszego Ruchu ks. Franciszka Blachnickiego oraz ks. Wojciecha Danielskiego, czy odwołanie się do świadectwa życia naszych Moderatorów, Animatorów). Po raz kolejny przypomniał nam również, że tekstami przewodnimi dla naszej formacji i całego Ruchu są: Adhortacja Apostolska Pawła VI o ewangelizacji w świecie współczesnym Evangelii Nuntiandi oraz Encyklika Jana Pawła II Redemptor Hominis, które to stały się impulsem do przygotowania przez ks. Blachnickiego programu Ad Christum Redemptorem. Na zakończenie Moderator podkreślił, że nasza formacja prowadzi do świadomego odkrywania Ducha Świętego i wprowadza nas w życie w pełni wiary, pozwalając nam otworzyć się na Jego moc: by lepiej służyć jako moderator czy animator i prowadzić obfite życie w Duchu Świętym, który sprawia, że żyje w nas Chrystus.

Kolejnym punktem dla naszej wspólnoty był czas Modlitwy w ciągu dnia i konferencji, w której spojrzeliśmy na doświadczenie Ducha Świętego w życiu naszego Założyciela oraz w formacji i doświadczeniu naszego Ruchu. Ks. Adam przybliżył nam życie Ks. Franciszka Blachnickiego w aspektach:

• Momenty chrystocentryczne u ks. Blachnickiego (odkrycie Jezusa, aspekt wiary),
• Duchowość mariologiczna (bliska relacja z Maryją),
• Moment pneumatologiczny (otwarcie się na Ducha Świętego)
• Wymiar Drogowskazów Nowego Człowieka (ks. Blachnicki bardzo mocno przeżywał krok III w swoim życiu).

Ponadto Moderator przypominał nam i przybliżył najważniejsze wydarzenia w Ruchu Światło-Życie zwracając naszą uwagę, że Ci, którzy przyjmują formację powinni żyć w mocy Ducha Świętego i głęboko wchodzić w charyzmat Światło-Życie.

Tak było u ks. Blachnickiego i jest to widoczne w historii Ruchu w poniższych przykładach:

• Rekolekcje Wspólnoty Niepokalanej Matki Kościoła w 1974 r. są czasem w którym ks. Blachnicki decyduje się otworzyć formację Ruchu Światło-Życie na Odnowę w Duchu Świętym. W tym czasie spotykają go trudności i brak zrozumienia ze strony wspólnoty, którą postanawia opuścić, by dokończyć rekolekcje z kierownikiem duchowym i rozeznać, czy kierunek, który obiera jest właściwy. Doświadczenie modlitwy i rekolekcji pokazuje, że jest zgodny w wolą Bożą, co przynosi za sobą wiele łask dla oazy,
• Ks. Franciszek Blachnicki bierze udział w rekolekcjach, które głosi o. Piotr Roztworowski. Słyszy tam, że naturalną drogą rozwoju życia w mocy Ducha Świętego jest rozwój cnót kardynalnych: wiary, nadziei i miłości. To ważny kierunek dla ks. Blachnickiego. Słowa te będą mu towarzyszyły w doświadczeniu, porywie Ducha Świętego i późniejszym sprecyzowaniu całego charyzmatu Ruchu Światło-Życie,
• 1968-1969: ks. Franciszek Blachnicki nazywa dzieło oazy Ruchem Żywego Kościoła,
• Rok 1973: ks. Franciszek Blachnicki podnosi w oazie rangę przeżywania Święta Zesłania Ducha Świętego – obchody I Centralnej Oazy Matki,
• Rok 1974: ks. Franciszek Blachnicki w ramach Centralnej Oazy Matki modli się o nowe wylanie Ducha Świętego nad Polską,
• Rok 1975/1976: Ks. Franciszek Blachnicki ogłasza hasło roku formacyjnego: „Odnowa w Duchu Świętym",
• Rok 1976/1977: ks. Franciszek Blachnicki ogłasza kontynuację hasła w ramach rozważań nad mocą i darami Ducha Świętego: „Jedność w Duchu Świętym",
• Lata '80 – czas sprecyzowania charyzmatów Ruchu Światło-Życie i wezwanie do wielkiej ewangelizacji Ad Christum Redemptorem,
• II KO – ks. Franciszek Blachnicki stawia wytyczne, co do odkrywania darów duchowych. Nasz Założyciel zauważa, że Ruch jest darem Ducha Świętego dla Kościoła i powinien być otwarty na dary duchowe, ale każdy z członków oazy musi roztropnie z nich korzystać,
• Lata '90 – przychodzi czas rozeznania chrztu w Duchu Świętym w Ruchu i jako jedną z form rekolekcji proponuje się Seminarium Odnowy Wiary.

Wszystkie te treści, piękne dzieła i przyszły temat pracy roku polecaliśmy Jezusowi w Namiocie Spotkania rozważając fragment J 7,37-39, a później modląc się we wszystkich ważnych dla nas intencjach w Eucharystii. Rozważając przypowieść o kościach z Księgi Ezechiela (Ez 37,1-14) ks. Adam podkreślił, że Bóg przywraca do życia wszystkich, którzy przez grzech stracili możność nazywania siebie dziećmi Bożymi. Nawiązując do wyschłych kości, zauważył, że tekst ten można odnieść do ludzi, którzy nie doświadczyli mocy Ducha Świętego. Kontynuując swoją homilię poprosił, byśmy popatrzyli na swoje życie w II etapach.

I etap dotyczy nas:

• Jaki jest stan mojego ducha?
• Czy dokonało się moje powstanie do życia (w Duchu)?
• Czy nie jestem w stanie utraty życia?

II etap dotyczy:

• Spojrzenia na sytuację, miejsca w którym żyjemy. Czy to miejsce jest „doliną wyschłych kości", gdzie kiedyś tętniło życie, a teraz panuje pustka?
• Jeśli tak jest, to właśnie my jesteśmy powołani, wezwani do świadectwa, by w mocy Ducha Świętego odpowiedzieć na misję głoszenia Słowa Bożego, do prorokowania nad kośćmi, by powstały do ŻYCIA, w mocy Ducha i ŚWIATŁA Ewangelii.

Po tak intensywnym I panelu przyszedł czas na odpoczynek. W pełni objawił się w tym punkcie charyzmat spotkania, charyzmat wspólnoty i miłości Agape. Swoje przedłużenie miały one na spotkaniu w grupie, gdzie rozważaliśmy temat darów Ducha Świętego, dzieliliśmy się rozumieniem daru i doświadczeniem swoich talentów oraz sposobami ich wykorzystywania dla dobra wspólnot, w których posługujemy.

Ciekawym, nowym spojrzeniem była próba odpowiedzi na pytanie: o jakie dary prosimy Boga i czy jesteśmy gotowi przyjąć dary, jakie ma dla nas Bóg?

Po spotkaniach przeszliśmy do kaplicy, gdzie modlitwą Nieszporów rozpoczęliśmy wraz z całym Kościołem czas Adwentu. W skierowanym do nas słowie Moderator Generalny skupił naszą uwagę na temacie charyzmatów. Swoje rozważania oparł na punktach 799-801 KKK, wskazując, że charyzmaty to łaski Ducha Świętego dla budowania Kościoła, dla dobra ludzi i świata. Zauważył, że:

• Charyzmaty powinny być przyjmowane z wdzięcznością,
• Charyzmaty muszą być rozeznawane,
• Jest potrzeba przyjęcia daru przez obdarowanego,
• Charyzmaty mają działać dla dobra Kościoła.

W tym kontekście zadał każdemu z nas pytanie o pomnażanie naszych talentów oraz o tych, którzy są nam powierzeni – czy oni widzą swoje talenty i chcą je pomnażać?

Po kolacji - jak już to mamy w tradycji – był pogodny, ostatkowy wieczór, który poprowadziła Kasia Owczarek z Centralnej Diakonii Wyzwolenia. Było dużo radości, wspólnotowych zabaw i tańców z przesłaniem –

wszystko w temacie Ducha Świętego i z jego mocą – wszak On nas uzdalnia „do chcenia" ;)

Ostatnim punktem soboty była modlitwa wieczorna, która miała formę czuwania z modlitwą spontaniczną do Ducha Świętego.
Był to czas głębokiej refleksji, pełnej mocy i słuchania, otwarcia się na dary duchowe.
Był to czas modlitwy w jedności i jednego wołania o odnowę ludzkich serc, o nowe wylanie Ducha Świętego w Ruchu Światło-Życie.
Był to czas, w którym doświadczenie Ducha Świętego odkryło przed nami tajemnicę Kościoła – wspólnoty.

Niedzielę rozpoczęliśmy Jutrznią, w której ks. Adam skoncentrował się na pogłębieniu tematu jedności. Wskazał, że tam, gdzie jest Bóg, tam jest dążenie do pojednania, przebaczenia. Chrystus bowiem przed swoją męką modlił się o jedność dla nas. Bóg posłał swojego Syna, aby wszystkich nas zjednoczyć i teraz daje nam Ducha Świętego, który jest Jego Chwałą i którego przekazał nam, byśmy stanowili jedno. Dlatego ważne jest, byśmy zadali sobie pytania:

• Czy rzeczywiście żyjemy w jedności i łasce Ducha Świętego?
• Czy budujemy jedność w sobie, w ludzkich sercach, które napotykamy na co dzień?
• Czy to, co robimy w Ruchu Światło-Życie, prowadzi, sprzyja budowaniu jedności?

Ks. Adam wskazał, że siła organizmu bierze się z komponowania wszystkich elementów w jedną całość. Wylicza przy tym 5 kręgów jedności, o których pisał ks. Franciszek Blachnicki w „Integralnej koncepcji Diakonii Jedności Ruchu Światło-Życie":

1. Jedność w Ruchu Światło-Życie (jedna wspólnota, jedna formacja, jedność wewnątrz naszego Ruchu).
2. Jedność z innymi ruchami odnowy Kościoła (jedność wiary i przyjęcia darów).
3. Jedność w Kościele (jedność pomiędzy urzędem a charyzmatem; zobowiązanie do dawania świadectwa jedności).
4. Jedność z wszystkimi wyznawcami Chrystusa, jedność z chrześcijanami innych wyznań (jedność w wymiarze ekumenicznym realizowana w dziele ewangelizacji).
5. Jedność z całym światem (jedność w wymiarze ogólnym poprzez ewangelizację i diakonię wyzwolenia).

To przypomnienie integralnej koncepcji Diakonii Jedności i w ogóle wymiaru jedności było wspaniałym wprowadzeniem nas w niedzielne spotkanie w grupach. Rozważaliśmy bowiem temat Diecezjalnych Diakonii Jedności na podstawie fragmentów z dokumentu: „Diakonia miejscem formacji w Ruchu Światło-Życie i poprzez Ruch Światło-Życie", starając odpowiedzieć sobie na pytania, jak wygląda praca diakonii jedności w naszych diecezjach, co na dziś powinno być najważniejszym zadaniem dla diakonii, w której posługuję i co w związku z tym powinienem podjąć osobiście?

Nasz czas ORDJ zakończyliśmy uroczystą Eucharystią. Modliliśmy się w niej szczególnie o jedność dla całego Ruchu Światło-Życie i o moc Ducha Świętego dla tych miejsc naszego Ruchu, które są jeszcze słabe lub zupełnie martwe.

Ksiądz Adam kierując do nas słowo w homilii podkreślił jednoczącą moc Ducha (świadectwo jedności), wskazując również, że przyjmowanie Ducha Świętego w Ruchu wiąże się z przyjmowaniem wskazań ks. Franciszka Blachnickiego: nasze życie musi być skoncentrowane na przyjmowaniu tego, co się nazywa owocami Ducha Świętego – w nich wzrasta Nowy Człowiek oraz, że te owoce są podstawowym kryterium życia w Duchu. Ojciec Franciszek wskazuje kilka ważnych kryteriów, aby prowadzić życie w Duchu:

• Praktyka żalu za grzechy połączona z przyjmowaniem Ducha Świętego (duchowe oddychanie),
• Stawianie Chrystusa w centrum naszego życia (walka człowieka duchowego z cielesnym),
• Uświadamianie sobie prymatu wiary (wiara jest fundamentem i owocem przyjmowania słowa, w wierze możemy doświadczyć Jego mocy),
• Postawa nieustannego dziękczynienia (nasze życie jest darem).

Jeśli te elementy mamy w sobie, to – w kontekście Adwentu, radosnego oczekiwania - jest pewne, że przyjście Pana nas nie zaskoczy – my będziemy gotowi!

Czasu, doświadczenia i bogactwa Oazy Rekolekcyjnej Diakonii Jedności nie da opisać się w sposób pełny. To niesamowite doświadczenie wiary, spotkania z Bogiem i jedności z ludźmi, którzy patrzą w tym samym kierunku – w kierunku Światła i Życia.

My wszyscy będący w Ruchu, w oazie, starajmy się na co dzień brać przykład z ks. Franciszka Blachnickiego, który żył w mocy Ducha i Boga doświadczał bardziej, mocniej, więcej i głębiej – módlmy się, abyśmy tego porywu doświadczyli i by On objawił się w naszym Ruchu!

Tekst i zdjęcia:

Marta Wideł
Odpowiedzialna za Diecezjalną Diakonię Formacji Diakonii

ŚWIADECTWO:

Była to moja pierwsza Oaza Rekolekcyjna Diakonii Jedności. Pomimo początkowego braku chęci, moją główną motywacją do wyjazdu była myśl, że ORDJ organizowana jest w jakimś celu i jako członek Diecezjalnej Diakonii Jedności po prostu powinienem w niej uczestniczyć. Już po przyjeździe poczułem, że Bóg naprawdę chciał mnie w tamtym miejscu w tamtym konkretnie czasie.
Temat rekolekcji: "W mocy Ducha Świętego" okazał się dla mnie tematem bardzo aktualnym, zwłaszcza w kontekście życia kierowanego przez Ducha Świętego. Uświadomiłem sobie potrzebę stawiania woli Bożej na pierwszym miejscu w każdej, nawet drobnej, codziennej sytuacji, co w praktyce niekiedy całkowicie może zmienić spojrzenie na wiele spraw. Rekolekcje te ponadto stanowiły dla mnie wezwanie do pogłębienia osobistej ralacji z Bogiem, chociażby poprzez codzienną wierność Namiotowi Spotkania oraz Liturgii Godzin. Był to także niezwykły czas poczucia wspólnoty Ruchu. Pomimo, że każdy z nas przybył do Porszewic z innej diecezji, z innego zakątka kraju, wszyscy stanowiliśmy jakby jedną wielką rodzinę, w której każdy otwierał się na każdego. Za ten czas: Chwała Panu!

Ryszard Nejman