Niepokalana Matka Kościoła naszą Matką!

Minęły wakacje, wróciliśmy do szkoły, zabraliśmy się za naukę i obowiązki, rozpoczęliśmy formację w naszych parafialnych wspólnotach, zapominając już, jak to było beztrosko w słoneczne dni lata – ale... o jednym nie zapomnieliśmy – o pierwszym w tym roku „Oazowym Rabanie do kwadratu".

Z radością, entuzjazmem i niecierpliwością - z różnych stron diecezji w piątek, 24 października, zjeżdżaliśmy się do Domu Rekolekcyjnego w Ciężkowicach na swój maryjny Raban.
Przyjechało nas 120 osób wraz z prowadzącym Raban – moderatorem parafilanym Ruchu Światło-Życie z Krynicy-Zdroju ks. Andrzejem Basiagą i wyjątkowymi, niesłychanie życzliwymi i radosnymi animatorami – trzeba przyznać, że oni to potrafią zrobić „Raban";)

Już piątkowy wieczór okazał się niezwykły. Na nasze spotkanie zawitał Ksiądz Biskup Stanisław Salaterski, który przyjechał do Ciężkowic, by się z nami spotkać, pomodlić i zjeść kolację. Takiego uroczystego spotkania nie spodziewaliśmy się zupełnie. Tym większa była nasza radość. Poczuliśmy się wyjątkowo – bo wyjątkowo jest brać udział w wydarzeniu, które nie jest obojętne Księdzu Biskupowi. A nie jest – to wiemy na pewno, bowiem w skierowanych do nas słowach Ksiądz Biskup podkreślił, że cieszy się naszą obecnością i że jest wdzięczny, iż mamy pragnienie być blisko Pana Boga. Dodał również, że jesteśmy nadzieją Kościoła i znakiem odwagi wśród ludzi młodych – że nie boimy się w swoim wieku, może czasem wbrew ogólnym modom, podejmować konkretnych decyzji i wyborów dobrego życia z Jezusem Chrystusem. Piękne to było doświadczenie. Mamy nadzieję, że jeszcze niejeden raz spotkamy się z Księdzem Biskupem na oazowych szlakach.

Kolejnym punktem przewidzianym na piątkowy wieczór był „meldunek oazowy", podczas którego każda wspólnota miała szansę się zaprezentować – powiedzieć kilka słów o sobie: z jakiej jest wspólnoty, kto się nią opiekuje, z jakiej parafii przybywa, co robi na co dzień – to bardzo dobry moment, by zawiązać naszą „rabanową" wspólnotę. Za każdym razem lepiej się poznajemy, dołączają do nas nowi przyjaciele – stajemy się sobie bliscy!

Tę bliskość pogłębiliśmy jeszcze bardziej podczas Eucharystii na rozpoczęcie naszej Oazy Modlitwy. W skierowanym do nas słowie ks. Andrzej podkreślił tematykę naszego OM-u i skierował nasze myśli ku Tej, która jest całkowicie oddana i zanurzona w miłości Boga. Maryja bowiem w pełni przyjęła Jezusa i otworzyła się na Jego łaskę. Jest Ona naszym wzorem w służbie Bogu i drugiemu człowiekowi, a przede wszystkim jest nasza dobrą Matką, do której zawsze możemy przyjść.

Rozważanie z Eucharystii przenieśliśmy na zakończenie dnia z animatorami podczas wspólnej modlitwy rożańcowej „z dopowiedzeniami".

Sobota rozpoczęła się równie intensywnie, jak piątek. Przedpołudniowy blok składał się z konferencji: „Niepokalana Matka Kościoła moją Matką" i dotykał rozumienia i pogłębienia naszej relacji z Matką Kościoła. Szczególnie została nam przybliżona idea Aktu Konstytutywnego Ruchu Światło-Życie, czyli zawierzenia oazy właśnie Niepokalanej Matce Kościoła. Dowiedzieliśmy się o słynnym „okienku" kard. Karola Wojtyły, który przybył do Krościenka, by odmówić akt oddania i zawierzyć moderatorów, animatorów, uczestników rekolekcji oazowych i nie tylko przy figurze Niepokalanej. Druga część konferencji była już naszym osobistym wkładem w omawiany temat. Na wzór Aktu zawierzenia przypadło nam w udziale napisanie młodzieżowego Aktu oddania Niepokalanej Matce Kościoła – naszej Matce. Podzieleni na 10 grup wraz z animatorami staraliśmy się uchwycić to, co głęboko jest w naszych sercach – całą miłość do Matki Bożej, a później wyrazić ją swoim oddaniem. Oto jeden z przykładów naszej modlitwy:
Niepokalana Matko Kościoła, zgromadzeni dziś na Oazie Modlitwy „Raban do kwadratu", który jest odpowiedzią na wezwanie Ojca Świętego Franciszka, aby robić raban w naszych diecezjach, jesteśmy zakochani w Twoim wizerunku i Twojej miłości do nas.
Wyznajemy, że chcemy już zawsze naśladować Cię w Twoim bezgranicznym zaufaniu w słowo Chrystusa.
Jesteśmy przekonani, że nigdy nas nie opuścisz i zawsze wesprzesz nas w trudnych chwilach, wstawiając się za nami u swojego Syna.
Przyjmij nasze pełne zapału, młode serca, gotowe do głoszenia Twojej nieskończonej miłości po całym świecie i w naszych środowiskach.
Niepokalana Matko Kościoła, obdarz nas potrzebnymi łaskami, abyśmy wytrwali w naszym postanowieniu, które właśnie składamy.

Te modlitwy będą nam już teraz towarzyszyć – w końcu zawierzyliśmy się Matce Bożej :-)

Kolejnym punktem naszego dnia – jednym z ulubionych – było spotkanie w grupie, gdzie wraz z animatorami dzieliliśmy się doświadczeniem modlitwy różańcowej i próbowaliśmy odpowiedzieć sobie na pytanie: co daje mi różaniec?

Ten czas jest dla nasz szczególny, bo bardzo osobisty. Spotykamy się w małej grupie, by dzielić się swoją wiarą, modlić się za siebie nawzajem, wspólnie rozważać Słowo Boże – ten czas jest bardzo budujący – to czego tu się nauczymy chcemy przenosić do naszych wspólnot, w których się formujemy.

Po spotkaniu w grupie i Eucharystii przyszedł czas na odpoczynek, rozmowy, śpiewy – wszystko, co sprawia i pozwala nam jeszcze bardziej stać się wspólnotą ludzi, którzy skierowani ku Chrystusowi, żyją w duchu miłości Agape.

Popołudnie było podzielone na dwie części: w pierwszej, zatytułowanej: „Coś dla ducha", cała nasza wspólnota wyruszyła w procesji różańcowej do kościoła parafialnego. Podczas drogi rozważaliśmy tajemnice radosne, odmawialiśmy każdą dziesiątkę różańca dzieląc się posługami i śpiewaliśmy z całą mocą – wszystko po to, by oddać cześć Matce Bożej. Swoją postawą staraliśmy się pokazać, jak bardzo piękna jest modlitwa różańcowa i jak wielką ma moc! W procesji nie zabrakło również znaków i symboli – Ruch Światło-Życie jest w nie bogaty – chcieliśmy to pokazać niosąc ze sobą bardzo duży różaniec i figurę Matki Bożej - w ten sposób każdy z nas czynnie włączył się w drogę różańcową.

Cała nasza modlitwa była manifestacją ludzi młodych zakorzenionych w Bogu, którzy nie wstydzą się przynależności do Chrystusa i ukochania Jego Matki! Dla każdego z nas było to cudowne przeżycie – wyszliśmy z modlitwą na ustach, wróciliśmy z radością i pokojem w sercu. Kto nie chciałby tego przeżyć?

Druga część: „Coś dla ciała" była już dla nas czasem szaleństwa, radości, śmiechów, gdyż spotkaliśmy się na „Pogodnym wieczorze", który specjalnie dla nas przygotowali animatorzy. Każda zabawa, każda gra była wspólnotowa – nikt się nie nudził, nikt nie siedział – każdy dbał, by to był czas dla drugiego człowieka i byśmy razem się dobrze bawili. I bawiliśmy się świetnie, kiedy w głośnikach zabrzmiały dobrze znane nam rytmy lub kiedy usłyszeliśmy zupełnie nowe piosenki. Pląsy, podskoki i uśmiechy towarzyszyły nam już do końca „pogodnego".

Wieczór po tak intensywnym dniu oddaliśmy Panu Jezusowi podczas modlitwy uwielbienia. Trwając przed Najświętszym Sakramentem chcieliśmy Mu powiedzieć, jak ważny jest dla nas, powiedzieć, że spotkanie z Nim zawsze jest czymś wyjątkowym – dotyka serc w tajemniczy, wręcz cudowny sposób i zawsze przemawia najmniej oczekiwanymi słowami. Mówiliśmy więc Jezusowi, że jest naszym Przyjacielem...
- ponieważ jest węzłem, który łączy, lecz nie zniewala...
- ponieważ jest podmuchem, który uspokaja, lecz nie usypia...
- ponieważ jest bratem, który upomina, lecz nie upokarza...
- ponieważ jest wzrokiem, który patrzy, lecz nie osądza...
- ponieważ jest ręką, która prowadzi, lecz nie ciągnie na siłę...
- ponieważ jest oazą, która pokrzepia, lecz nie zatrzymuje...
- ponieważ jest sercem, które kocha lecz nie zmusza...
- ponieważ jest miłością, która chroni, lecz nie podporządkowuje...
- ponieważ jest obrazem Ojca - Boga miłości...

Ten czas jest w naszych sercach... On nas przemienił...

Niedziela, nasz ostani dzień mini-oazy, był czasem podsumowania wszystkich przeżytych treści. Po modlitwie porannej przyszedł czas na kolejne spotkanie w grupie z animatorem, podczas którego zastanawialiśmy się, co jest ważne dla budowania trwałej, codziennej więzi z Maryją. W tym celu wypisywaliśmy 10 najważniejszych postaw i rzeczy, które będą nam pomocne w pogłębianiu relacji z Matką Bożą. Całe spotkanie zawierzyliśmy Jej jeszcze raz – oddając się pod Jej opiekę.

Nasz Maryjny „Oazowy Raban do kwadratu" zakończyła uroczysta Eucharystia, w której polecaliśmy nasze intencje, wspólnoty do których należymy, rodziny i przyjaciół, a także zbliżające się Światowe Dni Młodzieży Kraków 2016. Wierzymy głęboko, że Pan je wszystkie przyjmie, a Maryja, nasza Matka, będzie każdego dnia nam towarzyszyła, wskazując drogę do swojego Syna i wspierając nas w dobrych uczynkach!

I choć czas „Rabanu" dobiegł końca, nie jest nam smutno – będziemy w naszych wspólnotach dzielić się radością, modlić się i formować – tak, jak było to tu, w Ciężkowicach. A Was zachęcamy do kolejnych Oaz Modlitwy – my będziemy!

Na koniec świadectwo naszej koleżanki Marysi – zobaczcie Oazę Modlitwy jej oczami:

Alleluja!

Nazywam się Marysia, mam 14 lat. Pochodzę z parafii św. Pawła Apostoła w Bochni. Od kilku lat jeżdżę na oazy Ruchu Światło-Życie oraz, w miarę możliwości, staram się uczestniczyć w Oazowych Rabanach. Miniony Raban był moim trzecim. Jestem bardzo zadowolona z tego, że mogłam w nim uczestniczyć i poznać tyle nowych i ciekawych osobowości. Ta Oaza Modlitwy sprzyjała też temu, by w jeszcze lepszy sposób poszerzyć moją relację z Bogiem. W czasie każdej Eucharystii, adoracji, różańca uświadamiałam sobie, jak dużą rolę w moim życiu odgrywa Maryja, gdyż to ona była głównym tematem naszej weekendowej oazy. Ten czas był też dla mnie wspaniałą okazją na odpoczynek, rozmowy, taniec i śpiew, który rozbrzmiewał w cały Ciężkowickim ośrodku. Cieszę się, że mogłam tam być, że ten czas nie poszedł na marne. Za to wszystko: CHWAŁA PANU!

Uczestnicy i animatorzy oazowego „RABANU do kwadratu" :-)

Zdjęcia: Karolina Kamuda (przeważnie;)

O Rabanie można przeczytać także na stronie Tarnowskiego Gościa Niedzielnego - zachęcamy!