Rozpoczęliśmy czas wakacji – to pewne :) I dlatego temat, „jak znalazł" na wakacje – mowa oczywiście o Oazowym Rabanie do kwadratu, który zakończył w tym roku formacyjnym II edycję naszych Oaz Modlitwy dla gimnazjum i starszych. To, co się działo w ciężkowickim domu rekolekcyjnym, co było naszym udziałem, jak każdy młody osobiście spotkał się z Panem Jezusem, co wspólnego miała z tym Maryja i ile radości towarzyszyło naszym mini-rekolekcjom możecie przeczytać poniżej.

Tematem przewodnim naszego spotkania tym razem były wakacje. Ktoś być może powie, że nic szczególnego – i nie do końca będzie miał rację... Dlaczego? Dlatego, że dla nas wakacje to nie „byle jaki czas", ale to wyzwanie osobistego spotkania z Jezusem, prawdziwego nawrócenia, czasem oczyszczenia i odnowienia swojej przyjaźni z Panem Bogiem. Dlatego hasło tego Rabanu nie mogło brzmieć inaczej niż: „Jedź z nami na oazę!"

Jak to już mamy w zwyczaju naszą Oazę Modlitwy rozpoczęliśmy kolacją, zawiązaniem wspólnoty i meldunkiem oazowym - znów okazało się, że przyjechaliśmy z czterech stron diecezji i mieliśmy się czym dzielić. Zaczęło się od pracy indywidualnej metodą „Krzyżówka", w której każdy z uczestników miał za zadnie na podstawie liter składających się na jego imię przedstawić swoje najlepsze cechy. Następnie, aby jeszcze bardziej się poznać uczestnicy zostali podzieleni na grupy i ich zadaniem było stworzyć „Wspólnotowego ludka". Ludek musiał posiadać jedną cechą każdego z członków grupy. To tylko zainspirowało młodych do dzielenia się swoim życiem, doświadczeniem, sobą. Pomysłów było wiele – od tego momentu staliśmy się sobie bliscy. Jakbyśmy byli na oazie. Jakbyśmy znali się od zawsze.

Raban oficjalnie i w imię Boże otworzyła uroczysta Eucharystia, w której polecaliśmy wszystkie nasze intencje, zbliżające się wakacje i oazy, na których (jak się później okazało) wielu z „rabanowiczów" miało pojechać. Piątkowy dzień zakończył natomiast nasz ukochany „Różaniec z dopowiedzeniami", który grupy odmawiały wraz ze swoim animatorem rozważając jedną, wybraną przez siebie dziesiątkę z Tajemnic bolesnych.

Sobotni dzień rozpoczęliśmy pacierzem, by później spotkać się na konferencji z pracą w grupach „Jedź z nami na oazę". Nasz Moderator Rabanu, a zarazem Moderator Diecezjalny Ruchu ks. Paweł Płatek poprowadził panel, podczas którego przybliżył nam tematykę oazową. Przy pomocy filmu, prezentacji i rozmowy przedstawił nam najważniejsze aspekty Ruchu Światło-Życie, pokazał jak wygląda formacja roczna oraz wakacyjna, przybliżył słowniczek oazowy tłumacząc niektóre pojęcia, znane nam również z „rabanowych" spotkań. To pomogła nam zgłębić „kawałek" charyzmatu Światło-Życie i lepiej pracować w grupach, bowiem po konferencji podjęliśmy wyzwanie stworzenia projektu plakatu oazowego, który w przyszłym roku będzie wykorzystany i przygotowany, jako zaproszenie do przeżycia rekolekcji wakacyjnych. Trzeba przyznać, że pomysłów było wiele i przez Animatorami Ruchu duże wyzwanie – wybrać ten, który będzie reprezentował uczestników Oaz Modlitwy. Czekamy z niecierpliwością na wyniki ;)

Kolejnym punktem dnia, dla nas zawsze bardzo wyjątkowym był czas spotkań w grupie. Na Rabanach towarzyszy nam Maryja, więc i teraz dotknęliśmy tematu maryjnego: „Maryja i Jej obecność w Kościele i w naszym życiu". W podejmowanych rozważaniach przypomnieliśmy sobie rodowód Tej, która jest z nami w każdym czasie, zgłębiliśmy obraz Maryi w Biblii, próbowaliśmy uświadomić sobie rolę, jaką Maryja odgrywa w naszym życiu i zwróciliśmy uwagę, w jaki sposób czcimy Maryję, naszą najlepszą Matkę. To w kontekście wakacji nabrało dla nas szczególnego znaczenie, bowiem Ona prowadzi nas przez te 15 dni oazy – tajemnicami różańca świętego: krok po kroku ukazując nam najpiękniejsze prawdy naszej wiary.

Spotkanie dopełniła Eucharystia – centrum naszego spotkania. Tam wszystko zawsze się zaczyna i kończy, stamtąd zawsze w pełni chcemy czerpać, bo jak mówi VII Drogowskaz Nowego Człowieka: Liturgia - szczególnie eucharystyczna, jest uprzywilejowanym miejscem spotkania z Chrystusem w Duchu Świętym, znakiem objawiającym i urzeczywistniającym tajemnicę Kościoła - wspólnoty oraz źródłem i szczytem jego życia; dlatego chcę zawsze jak najpełniej w niej uczestniczyć, a moim zaszczytem i radością jest służba w zgromadzeniu liturgicznym według zaleceń soborowej odnowy liturgii. Czas wakacji to kolejny moment, by zachwycić się liturgią i jeszcze mocniej pochylić się nas przeżywaniem Mszy Świętej.

Tak jak na rekolekcjach i na Rabanie mieliśmy poobiedni odpoczynek, podczas którego wspólne gry, zabawy i śpiewy towarzyszyły naszej wspólnocie. To też ważny moment – dla naszej integracji, poznawania się, dzielenia planami, wymianą doświadczeń z naszych grup parafialnych... Trzeba przyznać, że zawsze mamy ochotę go przedłużyć ;) Ale nigdy nie zwalniamy tempa – jest bowiem tyle do odkrycia, tyle do przeżycia... Więc zaraz o 15.00 wszyscy spotkaliśmy się w kaplicy na Godzinie Miłosierdzia, Koronce do Miłosierdzia Bożego i Akcie zawierzenia Ruchu Światło-Życie diecezji tarnowskiej Bożemu Miłosierdziu. Zatapiając się w rozważanie Męki Pańskiej przeżywamy wyjątkowy czas – nic wtedy nie jest ważne. Ważne jest, że Bóg nas zbawił, przez to co wycierpiał... Modlitwa ta nas uszlachetnia, przemienia, wycisza...

I to wyciszenie jest gdzieś głęboko w naszych sercach, choć na zewnątrz słychać donośne głosy, bowiem kolejne punkty to: szkoła śpiewu i hasło dobrze już nam znane: „Coś dla ciała". Jest gwarno i radośnie i trochę przerażająco, bowiem za oknem ulewa i burza, a palenisko czeka, byśmy rozpoczęli nasze ognisko. Ogniska więc nie było – cóż – i pogoda ma swoje humory ;) My za to nie traciliśmy czasu i odprawiliśmy nabożeństwo majowe pozostawiając u stóp Maryi nasze osobiste listy – owoc spotkania w małej grupie. To, co tam każdy z nas napisał jest w naszych sercach i sercu Maryi, która – jesteśmy tego pewni – przyjęła to wszystko i przedstawiła Bogu.

Skoro więc Pan tak nam zaplanował dzień, wykorzystaliśmy to co dał... A dał czas „Pogodnego wieczorka". I było.... Niesamowicie!!! Nasi Animatorzy dali popis najwspanialszych zabaw, jakich dotychczas nie znaliśmy. Był konkurs na grupę artystyczną z castingiem – stanęliśmy przed różnymi wyzwaniami: tańcem, śpiewem, współpracą zespołową, twórczym podejściem do stawianych przed nami zadań. Był czas na ćwiczenia i w końcu był czas na odpoczynek. Super! Świetnie się wszyscy bawiliśmy! :)

I choć w duszy nam grało, to nie zapomnieliśmy również, że przed nami jeszcze jeden punkt: „Coś dla ducha". I duch nasz został porwany – Miłością Bożą: Jego błogosławieństwem, Jego dotykiem, Jego obecnością. Ze wzruszeniem przeżywaliśmy trzykrotne potwierdzenie naszej miłości wobec Pana Jezusa. Każdy miał czas i każdy spotkał się z Panem w chwili, która była dla niego wyjątkowa. Czuło się, że Bóg jest wśród nas. Czuło się obecność Ducha Świętego...

Towarzyszyła nam również świadomość, że czas naszych rekolekcji nie jest zmarnowany, że dotykamy Boga oddając mu swoje życie.
Przeżywanie czasu modlitwy wspólnotowej to najpiękniejszy dar, jaki nas spotyka na „Rabanach" – wtedy poniekąd przeżywamy naszą „oazę".

To doświadczenie jeszcze mocniej wzbudziło w nas pragnienie rekolekcji wakacyjnych. Czasu sam na sam z Panem Bogiem, modlitwy ramię w ramię z braćmi do naszego Jedynego Boga, odkrycia osobowej relacji z Panem Jezusem. I z tym pragnieniem odkrywania Miłości Bożej poszliśmy spać.

Niedziela powitała nas słoneczną pogodą, śpiewem ptaków, uśmiechem animatorów, którzy czekali na nas w kaplicy, by wspólnie z nami ofiarować kolejny dzień Panu Bogu. Nasza modlitwa i śpiew piosenki oazowej „Oto jest dzień" były radosnym przeżywaniem prawdziwej wspólnoty, która naprawdę cieszy się, że jest razem. W tak dobrych humorach po śniadaniu, po raz kolejny spotkaliśmy się z naszymi animatorami w małej grupie, by tym razem rozważać temat związany z przygotowaniem do Światowych Dni Młodzieży Kraków 2016, a równocześnie tak bliski naszemu tematowi: „Serce XXL". Dlaczego? Bo przecież, by należeć do wspólnoty, odkrywać Pana Boga, przeżywać w pełni swoje rekolekcje trzeba mieć wielkie serce! Jesteśmy bowiem stworzeni, aby być dla drugiego człowieka, a nie zamykać się w sobie. Mamy pragnienie, by podjąć próbę doświadczenia tego, że pomoc drugiemu człowiekowi może być źródłem prawdziwej radości. Że bezinteresowny dar z siebie dla drugiego, to nie ograniczenie albo frajerstwo, ale bycie prawdziwie CZŁOWIEKIEM. Chcemy, aby przez pomoc drugiemu nasze serce nieustanie się poszerzało. Żeby miało jak największy rozmiar (XXL), tak aby mogło objąć jak najwięcej osób. Chcemy, aby nasze serce było sercem na wzór Serca Jezusowego – dobroci i miłości pełne.

Takie serce ma przyszłość. Bo przyszłość jest w Bogu. A Bóg jest MIŁOŚCIĄ.

I te słowa towarzyszyły nam na zakończenie II edycji „Oazowego Rabanu do kwadratu", gdy podczas Eucharystii na zakończenie ks. Paweł – od tej pory również i nasz Moderator udzielił nam błogosławieństwa i posłał nas na czas wakacji – byśmy szerzyli dobro w naszych domach, podczas oaz, wypoczynku i różnego typu rekolekcji, w których będziemy brali udział. Posłał nas, by zanieść innym Boga. Boga, którego kochamy. Boga, który UMIŁOWAŁ NAS!

Do zobaczenia więc po wakacjach! Na ścieżkach oazowych! :)

Uczestnicy IV Oazowego Rabanu do kwadratu
i ich Animatorzy :)