W weekend, 13-15.11.2015 r., w naszym Centrum formacyjnym EFEZ odbyła się VI sesja Szkoły Animatora starszego rocznika, tym samym otwierając już ostatni etap przygotowań do uzyskania dyplomu, a co ważniejsze - doświadczenia i znajomości charyzmatu w posłudze Animatora Ruchu Światło-Życie.

Naszą sesję, której tematem był szósty drogowskaz Nowego Człowieka: MODLITWA przeżywaliśmy w Czchowie z ogromną radością i ciekawością, bowiem dla niektórych z nas było to pierwsze spotkanie z Domem. Do tego entuzjazmu dołączyliśmy jeszcze fakt, że nasze spotkanie będzie czasem, w którym podtrzymamy i pogłębimy życie modlitewne i osobistą relację z Jezusem. To stało się dla nas najważniejsze!

Zatrzymaliśmy się więc na etapie szóstego kroku ku dojrzałości chrześcijańskiej, przede wszystkim po to, aby jeszcze mocniej zaszczepić w sobie przekonanie o konieczności modlitwy, o jej absolutnej potrzebie i niezastąpionych wartościach. Te przekonania – o potędze i sile modlitwy – mają stać się dla nas, przyszłych animatorów – fundamentem wierności w praktyce codziennej, osobistej modlitwy, jaką jest Namiot Spotkania. Treści całych trzech dni oraz pytania o modlitwę przeżywaną jako oddech Nowego Życia, przywilej, czy źródło radości wplecione były w poszczególne punkty naszego programu.

Zaczęliśmy je więc realizować już w piątek podczas zawiązania wspólnoty. Każdy miał szansę podzielić się z innymi tym, jaka jest jego ulubiona modlitwa i jej forma. I trzeba przyznać - ile głów tyle różnych pojawiło się odpowiedzi. A wszystkie one stały się wprowadzeniem w najważniejsze spotkanie tego dnia – EUCHARYSTIĘ, która ponownie skłoniła nas do odkrycia na nowo najgłębszego źródła właściwego wartościowania modlitwy w życiu każdego człowieka. Z niej bowiem wypływa wszystko.

Sobota rozpoczęła się dla nas modlitwą Jutrzni i pierwszym panelem wykładowym prowadzonym przez odpowiedzialną za DFD Martę Wideł. Staraliśmy się w tych wykładach zgłębić temat animatora, jako podstawowego nośnika charyzmatu. Poznaliśmy go na kilku płaszczyznach:

• dokładnej definicji animatora,
• cech, którymi animator powinien się wyróżniać,
• posługi wobec grupy (zasada 4+4)
• postawy, jaką animator powinien budować w sobie wobec charyzmatu Światło-Życie i posługi diakonijnej.

Ta poznana i omówiona charakterystyka ma stać się również naszym świadectwem życia i przynależności do Ruchu Światło-Życie. Był to więc ważny moment w naszej formacji (każdy z nas musi przyjąć te treści, jako swoje), dlatego tym mocniej pragnęliśmy pomodlić się w tej intencji podczas Mszy Świętej sprawowanej przez naszego Moderatora Diecezjalnego ks. Pawła.

Popołudnie przeplatane odpoczynkiem i drobną pracą przy naszej kaplicy rozpoczęliśmy trwaniem przy Jezusie konającym w Godzinie Miłosierdzia Bożego, a następnie modlitwą Koronki do Miłosierdzia Bożego i Aktem zawierzenia Ruchu w Diecezji Tarnowskiej Miłosierdziu Bożemu. Nasze spotkaniem z Chrystusem zakończyliśmy Namiotem Spotkania, w którym rozważaliśmy fragment z Ewangelii wg św. Łukasza: 8, 4-15.

Późniejszy czas przyniósł za sobą panel popołudniowy i wykłady an. Marty dotyczące posługi animatora w wymiarze ponaddiecezjalnym. Poznaliśmy te miejsca i te wydarzenia, które powinny być ważne dla każdego animatora i w których powinien brać on udział – jesteśmy bowiem częścią całego Ruchu i gdy tylko mamy możliwość być na tych spotkaniach – nie powinno nas tam zabraknąć. Należą do nich:

• COM (Centralna Oaza Matka),
• KO (Kongregacja Odpowiedzialnych na Jasnej Górze),
• DWDD (Dzień Wspólnoty Diakonii Diecezjalnych),
• ODRJ (Oaza Rekolekcyjna Diakonii Jedności),
• Dzień Światła (Krościenko),
• Podsumowanie OŻK (Oazy Żywago Kościoła danego roku formacyjnego).

Druga część spotkania dotyczyła natomiast zajęć związanych z prowadzeniem grupy. To „pole" naszej pracy przedstawiła nam an. Ania Turek z Diakonii Miłosierdzia. Poznaliśmy więc nowe metody formacyjne i aktywizujące zarówno w teorii, jak i praktyce. Po wykładzie bowiem przyszedł czas na pracę w grupach i wspólne podsumowanie z omówieniem przygotowanych konspektów. Z każdą pracą na zajęciach metodycznych widać, jak coraz bardziej rozumiemy i potrafimy poruszać się w tej dziedzinie naszej posługi. Znajomość różnych technik prowadzenia spotkania, ubogacania jego przebiegu sprawia, że nasza praca będzie ciekawsza, bardziej przyjazna dla naszych podopiecznych i też będzie wiele mówić o nas – że jesteśmy przygotowani do naszej posługi i traktujemy ją bardzo poważnie.

Skoro więc mowa o konspektach – trzeba przyznać, że konspekt pogodnego wieczoru przygotowany przez dwie nasze Karoliny (Karolinę Kamudę i Karolinę Rup) był „na medal". Wszystko w nim było radosne, zwariowane i słodkie. Odsłona oazowego „Masterchef-a" przerosła nasze oczekiwania. To też niezwykłe – że choć w oazie jesteśmy już długo, to niesamowity jest fakt, że ciągle odkrywamy jak bogaty i piękny może być każdy jego wymiar. To też nas mobilizuje przed kolejną sesją – będziemy chcieli i my zaskoczyć nasze animatorki ;)

Dzień zakończyliśmy modlitewnie – ale, inaczej niż zawsze...

Spotkaliśmy się bowiem ze Słowem Boga, które „stało się Ciałem" i było obecne wśród nas w Najświętszym Sakramencie. Czuwając przy Jezusie, rozważając Słowo Boże, trwając na adoracji chcieliśmy powierzyć Mu całe nasze życie: opowiedzieć co nas trapi, co jest dla nas ważne, przyjść do Niego i przedstawić swoje prośby. Stało się to możliwe dzięki modlitwie wstawienniczej, którą poprowadził dla nas ks. Paweł Płatek. Wszyscy byliśmy poruszeni tym spotkaniem...
To nam uświadomiło, gdzie jest nam najlepiej...
Co sprawia, że jesteśmy naprawdę szczęśliwi...
Że u Jezusa jest wszystko czego potrzebujemy...

Później, po błogosławieństwie nasze spotkanie z Jezusem przedłużone było o modlitwę indywidualną. Każdy z nas miał możliwość pomodlić się w ciszy. Zmówić różaniec, modlić się Nieszporami, odmówić litanię czy też rozważać fragmenty Pisma Świętego. Każdy mógł zmówić swoją ulubioną modlitwę...

W budynku tego wieczora panowała cisza...

Niedziela stała się dniem podsumowania całej naszej sesji. Po modlitwie porannej i śniadaniu spotkaliśmy się w małych grupach z animatorami, by rozważyć jeszcze raz temat modlitwy. Rozważaliśmy go w kilku punktach:

• najpierw zmierzyliśmy się z refleksją na temat miejsca i roli modlitwy w naszym życiu. Zastanawialiśmy się czy jest ona sprawą rutyny i przyzwyczajenia (nawyk „odmawiania pacierza"), czy jest prawdziwe potrzebą czy czymś sporadycznym lub nieregularnym, zależnym od nastroju lub okoliczności, czy stałym elementem życia, bez którego już nie można by go sobie wyobrazić?
• później podjęliśmy refleksję nad miejscem modlitwy w naszym życiu podczas formacji deuterokatechumenalnej: czy nasza modlitwa jest przeżywana jako oddech Nowego Życia, przywilej, źródło radości i mocy?
• nasze dzielenie prowadziło dalej do odkrycia rzeczywistości słowa Bożego, które domaga się odpowiedzi modlitwy i wyzwala tę modlitwę, oraz do rzeczywistości Ducha Świętego w nas, który uzdalnia nas do modlitwy i modli się w nas. Wydaje się, że dla dania życiu modlitwy solidnego fundamentu trzeba sięgnąć do tych rzeczywistości, a nie zadowalać się motywacją naturalną lub czysto formalną,
• końcowym etapem spotkania było również przypomnienie genezy pojęcia Namiotu Spotkania, będącego jedną z charakterystycznych i podstawowych praktyk w Ruchu Światło-Życie. Namiot Spotkania jako modlitwa osobista - „twarzą w twarz" - jest spotkaniem z żywą Osobą Boga, ma ona pozostać zawsze fundamentem i źródłem wszelkiego życia modlitwy.

Te wszystkie treści podczas Eucharystii pięknie podsumował ks. Paweł w wygłoszonym do nas słowie. Podkreślił, że źródłem naszej osobowej relacji z Jezusem zawsze będzie WIARA. I ta WIARA ma się w nas rozwijać i prowadzić nas do:

• odkrywania rzeczywistości Słowa Bożego, które domaga się odpowiedzi modlitwy i wyzwala modlitwę,
• do odkrywania rzeczywistości Ducha Świętego w nas, który uzdalnia do modlitwy i modli się w nas, bo to On ostatecznie jest źródłem i nauczycielem modlitwy.

I tak czas sesji, a tym samym spotkania, formacji i modlitwy dobiegł końca. Przeżywaliśmy go bardzo intensywnie. Nie zabrakło w każdym punkcie programu ducha jedności i radości, spotkania z drugim człowiekiem i wspólnych długich rozmów! – A wszystko to we wspólnocie ludzi głodnych Słowa Bożego i spotkania z Panem „twarzą w twarz". Od tej pory czujemy się członkami szkoły modlitwy, którą prowadzi sam JEZUS! :)

II rocznik Szkoły Animatora
wraz z naszym ks. Pawłem
i animatorami – też naszymi;)

Do obejrzenia GALERII zdjęć z sesji zapraszamy na Facebook'a!