Co łączy Diakonię Formacji Diakonii i Diakonię Muzyczną? Formacja! Po raz kolejny w naszym Domu Rekolekcyjnym EFEZ odbyło się spotkanie formacji permanentnej. Tym razem członkowie diakonii spotkali się w ostatnią niedzielę 23.10.2016 r., i pochylali się nad tematem z miesiąca października. Tytuł spotkania brzmiał: „Głoszenie Ewangelii pierwszym nakazem Miłosierdzia".

Nasze rozważania rozpoczęliśmy od sprawozdania z realizacji postanowień podjętych na poprzednim spotkaniu. Po krótkim dzieleniu przeszliśmy do tematu spotkania próbując odpowiedzieć sobie na pytania dotyczące naszego zaangażowania w ewangelizację:

• Kiedy ostatni raz braliśmy udział w ewangelizacji?
• Czy pamiętamy osoby, z którymi dzieliliśmy się swoją wiarą, z intencją ewangelizowania ich?
• Czy modlimy się systematycznie za dzieła ewangelizacyjne?
• Czy dbamy o zapraszanie nowych osób do naszej wspólnoty?
• Czy w kontekście ŚDM podejmowaliśmy jakieś dzieła ewangelizacyjne? I czy teraz po zakończeniu ŚDM mamy jakąś propozycję dla tych, którzy w tym wydarzeniu brali udział?

Te i inne dodatkowe pytania, które rodziły się w naszych głowach podczas dyskusji łączyliśmy z rozważaniem Słowa Bożego: Rz 10, 14-15; Rz 5, 20b-21; 1 Kor 9, 16-17.

Wśród głosów było wiele ważnych słów. Wiele mocnych spostrzeżeń, dzielenia się dodatkowo odkrytym, czy lubianym tekstem z Pisma Świętego. Ale szczególnie ważne, może nawet bardzo osobiste były te, którymi chcemy się podzielić:

1. Wszystkie nasze starania, podejmowane posługi, przygotowywane rekolekcje, ubogie środki, jakimi się posługujemy – wszystko jest ewangelizacją.
2. Duch Święty działa w zwykłych naszych posługach.
3. Musimy być świadomi, że WIARA to relacja między osobami. Relacja moja i Jezusa. Musimy zadać sobie pytanie, czy to jest takie oczywiste, by tego nie mówić, czy właśnie dlatego, że ciągle o tym zapominamy, trzeba ciągle o tym mówić.
4. Ważne, byśmy zauważyli, że nie żyjemy tempem życia osoby zewangelizowanej – musimy o tym pamiętać.
5. Rozważając Słowo Boże przydzielone do tego spotkania zobaczyliśmy, że Pan Bóg usprawiedliwia tych, do których skierowane są słowa z Listów. Za to nie usprawiedliwia nas. Jeśli znamy Ewangelię naszym zadaniem jest mówić o niej. Wielu ludzi bowiem spragnionych jest naszego świadectwa.
6. Naszą postawą ewangelizacyjną może być nawet dzielenie się uczestnictwem w wydarzeniu ewangelizacyjnym, rekolekcjach, miejscem, gdzie doświadczyliśmy miłości Bożej i wspólnoty.
7. Tam gdzie zaczyna się moja osobista relacja z Bogiem, gdzie zaczynam życie razem z Nim to Sakrament pokuty. Dla każdego człowieka, który stracił Boga z oczów to właśnie ten Sakrament jest Sakramentem wielkich cudów. Codziennych cudów.

Na sam koniec spotkania rozważyliśmy Evangelii nuntiandi p. 80 i p. 50 oraz fragment referatu ks. Franciszka Blachnickiego z VI Krajowej Kongregacji Odpowiedzialnych.

Wszystkie te teksty są inspirujące. Jednak słowa, które zostały w naszych myślach i mają szczególne znaczenie w Roku Miłosierdzia brzmią: „Chcemy włączyć się do dzieła wielkiej ewangelizacji Ad Christum Redemptorem w przekonaniu, że przynosimy ludziom, to co najważniejsze: radosną nowinę i miłosierdziu Bożym objawionym przez Jezusa Chrystusa".
Czy Chcemy się włączyć?
Czy realizujemy plan Ad Christum Redemptorem, czy już o nim zapomnieliśmy?
Czy mamy w sobie radosną nowinę i miłosierdziu Bożym?
Jako członkowie Ruchu Światło-Życie musimy zadać sobie te pytania.
I tu pojawia się od razu jeszcze jedna kwestia: Czy te prawdy wynikające ze słów naszego Założyciela są dla nas oczywiste i nie trzeba o nie pytać, czy wręcz przeciwnie – ciągle o nich zapominamy, więc te pytania znów trzeba sobie postawić?

An. Marta Wideł
Odpowiedzialna za DFD

Więcej zdjęć na naszym profilu na Facebook'u → TUTAJ