2 grudnia w Centrum Formacyjnym – bo tak również nazywamy nasz EFEZ - odbyło się kolejne spotkanie Diecezjalnej Diakonii Formacji Diakonii. Tym razem miało ono charakter modlitewno-formacyjny. Podkreślić jednak musimy, że formacja nie dotyczyła bezpośrednio treści związanych z charyzmatem Światło-Życie (choć nie jest tak do końca, bo tematy te dotykają również doświadczeń oazowych), ale naszego SERCA. Zadziwiające, że wszystko, czego doświadcza ostatnio Diakonia, jest związane z sercem. Bardzo to ubogacające.

Nasza wspólnota spotkała się, by rozważać temat daru – którego każdy może doświadczyć, przymierza – umowy, komunii – jedności, czyli tematu modlitwy. Każdy z członków diakonii już od dawna chciał przyjrzeć się, odświeżyć sobie spojrzenie na swoją prywatną modlitwę – na pogłębienie relacji z Bogiem właśnie w tym wymiarze, każdy chciał znaleźć odpowiedź na pytanie o kształtowanie swojego serca. I tak też się stało.

Program naszego spotkania wyglądał następująco:

• Nieszpory z nauką Moderatora
• Adoracja Najświętszego Sakramentu
• Dzielenie się życiem

Wśród usłyszanych treści, które pojawiły się podczas modlitwy i wygłoszonego słowa najbardziej zapadły nam do serca te, którymi tu się dzielimy:

• Czasem w naszym życiu jest tak, że robimy wszystko, by nie spotkać się z Bogiem.
• Uświadomić sobie musimy, że to Bóg mnie zna najlepiej.
• Podstawą chrześcijańskiej modlitwy jest pokora – musimy pokornie stawać przed Bogiem, ze świadomością, że jesteśmy ubodzy. Człowiek jest żebrakiem przed Bogiem.
• Definicja modlitwy to „spotkanie dwóch pragnień". Spotkanie pragnienia Boga (Bóg pragnie, abyśmy Go pragnęli) i spotkanie „pragnienia człowieka" (człowiek ma pragnąć Boga).
• Modlitwa zawsze dokonuje się z pragnienia serca, a serce jest miejscem przymierza.
• Gdy mam pragnienie spotkania z Bogiem, to narażam się na to, że moje życie się zmieni. Będzie w moim życiu dynamizm.
• Komunia życia z Bogiem jest możliwa.
• My na modlitwie powinniśmy się zajmować Bogiem.
• Modlitwa jest przymierzem. Modli się cały człowiek. Modli się dusza i ciało.
• Źródłem modlitwy jest serce. Centrum człowieka jest serce. Serce jest centrum naszych wyborów. Trzeba nauczyć się wchodzić we własne serce.
• Moje serca zna Duch Święty.
• Modlitwa jest działaniem Boga i człowieka. Jest spotkaniem dwóch działań. Ale najpierw Boga: „Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami". /Rz 8, 26/. Ale także i ja działam na modlitwie, jako człowiek, który coś przeżywa, z czymś walczy, czymś się cieszy.
• Modlitwa jest zawsze skierowana ku Ojcu, a naszą wolę zawsze jednoczymy z wolą Jezusa.
• Modlitwa jest komunią, jest jednością.
• Ks. Blachnicki w „Rekolekcjach więziennych" mówi, że najwięcej o swojej modlitwie zrozumiał 19 lat po doświadczeniu nawrócenia. A więc, jeśli ktoś jest niecierpliwy na drodze swojego życia duchowego, to założyciel Ruchu Światło-Życie pokazuje, że trzeba być cierpliwym i nie poddawać się, a robić swoje.
• Ks. Blachnicki pisze też o rozproszeniach – wskazuje drogę: mówi o tym, że nie da się zajmować sobą i Bogiem. Trzeba na modlitwie zajmować się Bogiem. Naszą świadomość skierować ku Bogu. Siły skierować ku Bogu (modlitwa myślna, medytacja Pisma Świętego).
• Pilnujmy więc sobie w życiu bardzo rozmyślania Pisma Świętego. Nie dajmy sobie ukraść Namiotu Spotkania. Trzeba bardzo konkretnie sobie powiedzieć – rano lub wieczór – konkretna godzina i postanowienie, że Słowo Boże jest w moim życiu.
• Jeśli nie wiem, jak się modlić, to wziąć sobie jakąkolwiek kolektę z brewiarza, bo kościół w tych modlitwach zobiektywizował jaka powinna być postawa człowieka względem Boga, a więc jest pokazane, o co powinniśmy się modlić, czego w życiu szukać, czerpać natchnienia. Wtedy tekst liturgiczne stają się nasza modlitwą.
• Na modlitwie zajmować się Bogiem, a nie Boga zajmować sobą.

Drugi punkt spotkania dotyczył już osobistego dzielenia się doświadczeniem modlitwy osobistej każdego z członków diakonii. Wśród słów końcowych, podsumowania, czy wskazówek naszego Moderatora - Ks. Krzysztofa ważne dla nas stały się następujące słowa:

• Gdy zanika modlitwa, w to miejsce pcha się zło. A więc trzeba troszczyć się o relację z Bogiem.
• Walka o modlitwę w moim życiu to jest „walka o być, albo nie być".
• Gdy nie ma modlitwy posługa staje się jałowa. To, co się robi pozbawione jest podstaw.
• Dobra zmiana w moim życiu jest możliwa. Pan Bóg daje Słowa, aby iść do przodu, aby przekazywać życie.
• W życiu każdego z nas musi mieć miejsce stała praktyka adoracji i Namiotu Spotkania.
• Jest w życiu duchowym coś co możemy nazwać pewnego rodzaju „osią". Ta oś ma kilka punktów. Pierwszy to: chcę – czyli wola. Drugi to: pragnienie – coś więcej niż chcenie („Boże mój Boże, pragnie Ciebie moja dusza" Ps 63), czyli zakochanie w Jezusie. Trzecie to: proszę o to, czego chcę i pragnę – a więc staję przed Bogiem, pozwalam Mu działać (Boże działanie w moim życiu). Czwarty punkt to: czynię – wykonuję dzieło („Dzieci, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą!" 1 J3, 18).
• Życie modlitwy jest życiem skoncentrowanym na woli.
• Praca nas sobą, to jest praca nad wolą.
• Wzór do naśladowania – Ks. Franciszek Blachnicki, człowiek wiary konsekwentnej.
• W życiu duchowym nie będzie „fikołków", to proces.
• W życiu modlitwy będzie pojawiać się zniechęcenie, rutyna, duchowa walka – to normalne. Ważne jest jednak, by iść dalej. By nie „dawać za wygraną", zaczynać od nowa każdego dnia. W tym wszystkim bardzo ważna jest wspólnota – świadomość, że inni się za mnie modlą.

I o taką modlitwę prosimy. My za Was taką modlitwę, jako Diakonia ofiarujemy!

A na koniec dedykujemy Wam piękne słowa św. Tereski od Dzieciątka Jezus – mogą Wam pomóc na drodze życia duchwego:

„Modlitwa jest dla mnie wzniesieniem serca, prostym spojrzeniem ku niebu, okrzykiem wdzięczności i miłości zarówno w cierpieniu, jak i w radości".

Marta Wideł
Odpowiedzialna za Diakonię Formacji