W poniedziałek, 1 grudnia, księża moderatorzy i świeccy odpowiedzialni za Ruch Światło-Życie w naszej diecezji przybyli do Tarnowa, aby przeżyć adwentowy Dzień Wspólnoty. Spotkanie - już tradycyjnie - miało miejsce w klasztorze sióstr Sacré Coeur.

Aby od razu dotknąć najgłębszego znaczenia tematu: „Budować jedność", rozpoczęliśmy w kaplicy, przeżywając przed Najświętszym Sakramentem Namiot Spotkania. Wgłębialiśmy się w Słowo Boże mówiące o jedności: J 17,11-23; Ef 4,1-6; Flp 2,1-4. Z Chrystusowym błogosławieństwem udaliśmy się następnie na spotkanie w grupach, aby podzielić się naszymi refleksjami dotyczącymi troski o braterstwo w budowaniu jedności.

Centralnym punktem Dnia Wspólnoty była Eucharystia, podczas której wygłoszone przez Moderatora Diecezjalnego słowo ukazało znaczenie jedności dla przeżywania radości Ewangelii. Przede wszystkim jedność ta jest konieczna w samym człowieku. Bez – tak podkreślanej w naszym Ruchu – jedności światła i życia w nas samych, bez wewnętrznej harmonii i wolności od niszczycielskiego grzechu, a więc bez uporządkowania swego serca, bez zjednoczenia z Bogiem nie jest się w stanie odczuwać radości ewangelicznej. Konieczna jest ciągła metanoia, aby nie zagościła w nas pycha, frustracje, małe lub większe zakłamania, a nasze serce stawało się coraz wrażliwsze na miłość Boga i piękno Ewangelii. Parafrazując myśl przewodnią Oazy Rekolekcyjnej Diakonii: konieczna jest w nas autentyczna i radykalna integracja światła i życia, gdyż jest to niezbędny warunek zaistnienia nowego człowieka, który dopiero jest zdolny do tworzenia nowej wspólnoty, a wraz z nią – nowej kultury.

Jako zachętę, a zarazem ostrzeżenie przypomnieliśmy sobie słowa ks. Franciszka Blachnickiego:

„Podobnie jak jedno jest ciało... - składa się ono z wielu członków, z niezliczonej liczby komórek, ale w ciele jest dusza, która sprawia, że wszystkie te niezliczone komórki i członki są włączone w jeden plan, wszystkie służą wspólnemu dobru całego organizmu. Żadna z komórek i żaden z członków nie żyje, nie działa dla siebie, ale sprawia, że właśnie ta tajemnicza, życiodajna siła, którą nazywamy duszą, sprawia, że wszystko jest podporządkowane we wspaniałej harmonii jednemu planowi, jednemu celowi. Czasem się zdarza, że w organizmie ludzkim dusza traci panowanie nad jakimś układem komórek i wtedy powstaje choroba, którą nazywamy nowotworem. W ten sposób ten – powiedzielibyśmy: egoistyczny, zbuntowany – zespół komórek, który nie poddaje się ogólnemu planowi życia organizmu, nieuchronnie prowadzi do śmierci. A kiedy dusza, która wszystko jednoczy i podporządkowuje jednemu celowi, odłączy się od ciała, to wtedy musi nastąpić rozkład: wszystko się rozpada, bo nie ma tej siły, która jednoczy" (ks. F. Blachnicki, Diakonia w mocy Ducha Świętego, w: tenże, Jedność i diakonia. Wybór tekstów, Kraków 2009, s. 50-51).

Nasze spotkanie zakończyła Agapa, którą przygotował rejon Bochnia (serdecznie dziękujemy:) Był to czas dzielenia się i okazja do przekazania sobie nawzajem informacji i zaproszeń do rejonów i diakonii naszego Ruchu. Wszystkie te dobre sprawy poddaliśmy Bożemu błogosławieństwu, z którym także wyruszyliśmy w drogę powrotną.

Dziękując wszystkim obecnym za przybycie – zapraszamy na adwentowe rejonowe Dni Wspólnoty w najbliższą niedzielę!:)

Zdjęcia: Marta Wideł, ks. Paweł Płatek