Ponieważ (niestety) sens i wartość poszczególnych dni wspólnoty zanikły lub nigdy nie zaistniały w świadomości wielu osób, których te spotkania powinny przyciągać i gromadzić, dlatego sprawą bardzo ważną jest przywrócenie właściwego ich znaczenia. Poniższa tabela wskazuje dokładnie, kto odpowiada za poszczególne dni i kto powinien w nich uczestniczyć. Zamieszczony komentarz jest odpowiedzią na prośby, aby szerzej rozwinąć treść poszczególnych zapisów tabeli, która wcześniej opublikowana została w naszym "Biuletynie".

W tym miejscu chcę przypomnieć i prosić, aby często i szeroko informować o tym, iż poza czterema dniami wspólnoty przeżywanymi w ramach rejonu, charakter dni wspólnoty – ale w wymiarze diecezjalnym – mają: Rozesłanie na oazy i Powakacyjna Pielgrzymka Ruchu, ale także Dni Wspólnoty w XIII dniu oaz poszczególnych turnusów. Odnośnie zaś dni wspólnoty w ciągu roku, zasadnicze wskazania przypominane są w "Słowie wstępnym" Moderatora Generalnego, zamieszczanym każdorazowo w materiałach na dni wspólnoty Ruchu Światło-Życie przygotowywanych przez Centralną Diakonię Formacji Diakonii.

1. Zastosowanie w naszej diecezji części Listu jedności nr 1 – 2013/2014, Komunikatu Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie, dotyczącej Dni Wspólnoty.

Organizując i prowadząc dni wspólnoty w diecezjach i rejonach, pamiętajmy o zachowaniu podstawowych zasad:

1. jedności na wszystkich szczeblach zaangażowania w Ruchu (aby w każdej diecezji odbywały się dni wspólnoty dla moderatorów i odpowiedzialnych, dni wspólnoty dla animatorów i diakonii oraz dni wspólnoty Ruchu Światło-Życie)

Dni wspólnoty moderatorów i odpowiedzialnych są bardzo ważnym spotkaniem przede wszystkim ze względu na to, iż razem stają przed Panem wszyscy, którym powierzył On troskę o charyzmat Ruchu w diecezji – realizowany w jedności, z poszanowaniem stopnia i zakresu odpowiedzialności. Taki dzień wspólnoty, przeżywany w oparciu o właściwe materiały formacyjne, pozwala nam żyć tym, co w danym czasie jest priorytetem dla całego Ruchu i stwarza na bazie tych spraw płaszczyznę wzajemnego zrozumienia. Jest to więc okazja do wspólnego odczytywania znaków czasu, dialogu, budowania zwykłych więzi i dobrych relacji oraz planowania i koordynowania działań poszczególnych osób i diakonii w diecezji.

Dla kapłanów - moderatorów i sympatyków Ruchu – ten dzień wpisuje się ponadto w ich cykl spotkań modlitewno-formacyjnych i w danym miesiącu zastępuje specjalny zjazd kapłański.

Dni wspólnoty animatorów i diakonii, jeśli będą regularnie przeżywane u moderatora rejonowego Ruchu Światło-Życie, szybko przyniosą dobre owoce, z których kilka tutaj wskażę. Po pierwsze, te dni pozwalają spotkać się i poznać animatorom grup dziecięcych i młodzieżowych oraz parom animatorskim kręgów, kapłanom związanym z Ruchem w danym rejonie – często bowiem te osoby, choć mieszkają blisko siebie, zupełnie się nie znają, a czasem nawet nie identyfikują z jednym Ruchem. Często pracują w odosobnieniu, co zmniejsza możliwości oddziaływania, może powodować szybkie „wypalanie się", a także niejednokrotnie wywołuje wzajemne pretensje o niewspieranie inicjowanych działań, zwłaszcza tych podejmowanych na rzecz całego rejonu czy nawet Ruchu w diecezji.

Moderator rejonowy dzięki tym spotkaniom ma możliwość poznania osób posługujących blisko niego, problemów danych wspólnot oraz poszukiwania rozwiązań w modlitwie i dialogu z najlepiej zorientowanymi w danej sytuacji ludźmi. Takie kontakty mogą być początkiem wielu nowych, potrzebnych rejonowi inicjatyw, których nie byłby w stanie podjąć sam moderator, ani rozporoszone osoby czy małe wspólnoty.

Te dni wspólnoty wreszcie dają okazję wypracowania sposobów bardziej widocznej obecności Ruchu w poszczególnych parafiach czy dekanatach, a także mogą być okazją zwiększenia świadomości oazowej poszczególnych odpowiedzialnych czy też informowania o życiu Ruchu i formowania kapłanów opiekujących się różnymi grupami oazowymi.

Dni wspólnoty Ruchu Światło-Życie są konsekwencją dwóch wyżej opisanych spotkań, ale przede wszystkim są zwyczajnym elementem formacji osób należących do Ruchu, niezależnie od stopnia, wieku, stanu. W tych spotkaniach uczestniczą więc zarówno dorośli, jak i młodzież czy dzieci. Czymś zwyczajnym powinno być to, iż także dzieci, których rodzice należą do Domowego Kościoła są obecne podczas dnia wspólnoty, a jeśli są co najmniej w III klasie szkoły podstawowej – mają również swoje własne spotkanie formacyjne. Dzieci młodsze mogą być pod opieką diakonii wychowawczej, o której pełnienie można poprosić np. siostry zakonne. Spotkania formacyjne dla grup dziecięcych w ramach dnia wspólnoty mogą prowadzić animatorzy Ruchu lub np. dorosłe osoby samotne.

Podsumowując można powiedzieć, że poszczególne dni wspólnoty tworzą ciąg dynamicznych spotkań, w którym począwszy od odpowiedzialnych za Ruch w skali diecezji, poprzez rejony, ku każdemu uczestnikowi: dorosłemu, dorastającemu i dziecku, przekazywany jest program przygotowany przez Centralną Diakonię Formacji Diakonii, którego treść stanowi pogłębienie tematu pracy rocznej. Jest to również znak jedności z Moderatorem Generalnym, który taki program zatwierdza, i z całym Ruchem, który go w tym samym czasie realizuje.

W rejonach Ruchu: TARNÓW i NOWY SĄCZ, na terenie których, zgodnie z p. 25 Zasad DK, istnieje więcej niż jeden rejon Domowego Kościoła, dzień wspólnoty powinien odbywać się w jednym miejscu, a nie w każdym rejonie DK osobno. W ramach danego rejonu Ruchu Światło-Życie organizację kolejnych dni wspólnoty mogą wtedz podejmować kolejno wchodzące w jego skład rejony DK.

Szczególną formą spotkania w jedności są Dni Wspólnoty Diakonii Diecezjalnych, organizowane dwa razy w roku w ramach filii Ruchu. Powinni w nich uczestniczyć zarówno członkowie Diecezjalnej Diakonii Jedności, księża moderatorzy, a także wszyscy zaangażowani w różne diakonie specjalistyczne oraz animatorzy grup dziecięcych i młodzieżowych oraz pary animatorskie kręgów DK, a przynajmniej pary rejonowe DK. Owocem tych dni – poza wspólną modlitwą i własną formacją – jest szersze spojrzenie na Ruch, co pomaga m.in. w organizowaniu różnych rekolekcji i kursów, których podjęcie przekracza możliwości jednej diakonii diecezjalnej, rejonu, czy nawet Ruchu w danej diecezji.

2. jedności grup wiekowych i stanowych (aby spotkania te były przeżywane wspólnie przez członków naszego Ruchu ze wszystkich poziomów wiekowych i stanowych)

Oprócz zagadnień wspomnianych wyżej w komentarzu do Dni wspólnoty Ruchu Światło-Życie, warto w tym miejscu zwrócić uwagę jeszcze na trzy kwestie związane ze wspólnym przeżywaniem szczególnych spotkań wszystkich członków Ruchu Światło-Życie.

Rozesłanie na oazy powinno być nie tylko spotkaniem wszystkich diakonii i uczestników zbliżających się rekolekcji wakacyjnych, ale to także modlitwa dziękczynna za kolejny rok formacyjny, wspólnotowe radowanie się z przebytej razem drogi i niejako rodzinne „pożegnanie" wyjeżdżających przez tych, którzy tym razem nie mogą uczestniczyć w oazie wakacyjnej.

Powakacyjny Diecezjalny Dzień Wspólnoty – Pielgrzymka Ruchu – jest pełnym radości dziękczynieniem Panu Bogu za wszelkie łaski, których doświadczyli uczestnicy rekolekcji wakacyjnych, a którymi także będą służyć i dzielić się ze wspólnotami, do których wracają. To także modlitwa za dobrodziejów Ruchu i wielkie błaganie o Bożą łaskę i błogosławieństwo na nowy rok formacyjny. Ponadto jest to okazja do zaprezentowania wspólnocie przez odpowiedzialnych za poszczególne wymiary życia Ruchu siebie samych (szczególnie jeśli nastąpiły jakieś zmiany personalne) oraz najważniejszych planów na najbliższy rok. Jest to także właściwe miejsce i czas przedstawienia wspólnocie Ruchu nowych par rejonowych Domowego Kościoła.

Z tych względów, dla wszystkich należących do wspólnoty Ruchu Światło-Życie normalne jest pragnienie uczestniczenia w opisanych dwóch dniach wspólnoty, o ile nie przeszkadza poważna przyczyna. Członkowie Diecezjalnej Diakonii Jedności oraz inni odpowiedzialni (zwłaszcza moderatorzy, animatorzy i pary animatorskie) powinni zaś ukazywać tym, których prowadzą, najgłębszy sens wspólnoty i z całego serca zachęcać do obecności.

Specyficznym spotkaniem oazowym jest XIII dzień rekolekcji wakacyjnych, gdy poszczególne oazy średnie gromadzą się w jednym miejscu na dniu wspólnoty oazy wielkiej. Poza przeżywającymi oazy, zaproszonymi na to spotkanie są wszyscy oazowicze, którzy pozostali w domu, a także rodziny uczestników rekolekcji. Jeśli zaś chodzi o uczestników oaz, warto zwrócić uwagę, iż niewłaściwe są takie postawy, jak nieprzyjeżdżanie na ten dzień wspólnoty uczestników Oaz dla rodzin (z podawanym czasem dziwnym uzasadnieniem np., że „dorosłych nie interesują dziecięce czy młodzieżowe przeżycia") czy też Oaz Dzieci Bożych (uzasadniając to np. tym, że „dzieci się nudzą"). Znana w Ruchu i owocna „metoda przeżyciowa" ma bowiem zastosowanie także tutaj. Jeżeli więc normalna rodzina zabiera nawet małe dziecko do kościoła, aby jak najszybciej rozpocząć proces jego socjalizacji religijnej w tym wymiarze, tak i zarówno rodzice na oazie wakacyjnej, jak i moderatorzy czy animatorzy nie mogą odbierać sobie, diakonii oazy i uczestnikom prawa do doświadczenia pełnej wspólnoty Ruchu: dzieci, młodzieży i dorosłych, zjednoczonych wspólną radością i uwielbieniem Boga. A największym takim doświadczeniem jest dzień wspólnoty – przeżywany według siedmiu stacji wskazanych przez Założyciela i opisanych w podręcznikach poszczególnych stopni przy XIII dniu oazy.

3. jedności merytorycznej (należy przestrzegać założeń dni wspólnoty opracowanych przez Centralną Diakonię Formacji Diakonii Ruchu Światło-Życie)

Do istoty dni wspólnoty w rejonach należy podejmowanie tematyki związanej z hasłem roku, rozpracowanej przez Centralną Diakonię Formacji Diakonii i publikowanej corocznie przez Diakonię Słowa. Wyrazem jedności z Moderatorem Generalnym i całym Ruchem jest już samo zaufanie tym treściom i niezmienianie, nieskracanie, nieingerowanie w nie w jakikolwiek inny sposób. Możliwe jest co najwyżej twórcze rozwinięcie wyznaczonych tematów, jeśli dana wspólnota ma taką potrzebę.

Warto przy tej okazji zaznaczyć, że należy używać tylko jednej nazwy: Dni wspólnoty Ruchu Światło-Życie, nie zaś: „Dni wspólnoty Domowego Kościoła". Nawet jeśli w danym rejonie na spotkania przybywają tylko członkowie rodzin oazowych, to ten dzień jest znakiem łączności z całym Ruchem. Nawiasem mówiąc, taka sytuacja – jeśli byłaby długotrwała – sama w sobie jest pytaniem i wyzwaniem dla dorosłych członków Ruchu (kapłanów i świeckich) o to, jak wygląda ich apostolstwo względem dzieci i młodzieży w parafiach oraz ukazywanie charyzmatu Światło-Życie jako drogi dla dzieci, młodzieży i dorosłych, a więc zasadniczej, wyróżniającej nas cechy, dzięki której jesteśmy szczególnym ruchem eklezjalnym. Dla małżonków DK to także pytanie o to, czy i jak przekazują piękno charyzmatu Światło-Życie swoim dzieciom czy wnukom, i czy przyczyniają się w ten sposób do wzmocnienia lub w ogóle utworzenia grup dziecięcych i młodzieżowych w parafiach.

4. jedności formalnej (zachować wierność poszczególnym elementom, które stanowią zawartość dnia wspólnoty)

Wyrazem pokory jest przyjęcie wpracowanej w Ruchu metody przeżywania dnia wspólnoty i odrzucenie pokusy samozwańczych modyfikacji oraz skupienie się na jak najlepszym zrozumieniu i wypełnieniu poszczególnych punktów dnia. W ten sposób spotkanie będzie miało rzeczywiście charakter formacyjny, będzie przejściem drogą naszego charyzmatu kolejnego etapu ku Panu Bogu. Uniknie się wtedy również niebezpieczeństwa przekształcenia danej wspólnoty religijnej w grupę towarzyską, gdzie dba się o to, by „nam było dobrze i wygodnie", a nie o to, by wypełnić wolę Bożą, która w bliższej lub dalszej perspektywie okazuje się zawsze jedyną dobrą drogą. „Miłość nie polega na tym, aby wzajemnie sobie się przyglądać, lecz aby patrzeć razem w tym samym kierunku" (Antoine de Saint-Exupéry).

5. jedności czasowej (we wszystkich diecezjach i rejonach spotkania te powinny odbywać się w tych samych terminach, według Kalendarza Pracy Rocznej Ruchu)

Terminy poszczególnych dni (zarówno moderatorów i odpowiedzialnych, jak i animatorów i diakonii, czy całego Ruchu w rejonach lub diecezji) są ustalane po to, aby były znakiem jedności w modlitwie całej wielkiej wspólnoty oazowej. Dlatego w wakacje wszyscy przybywamy w jedno miejsce w jednym dniu, a wyrazem zupełnego niezrozumienia i dziwactwa byłoby odbywanie dnia wspólnoty tylko w gronie własnej oazy czy też przyjeżdżanie na wskazane miejsce np. w dniu X, a nie XIII.

Podobnie jest z dniami wspólnoty w ciągu roku. Jeśli w danym rejonie istnieje poważna przeszkoda uniemożliwiająca przeżycie dnia wspólnoty całemu Ruchowi w wyznaczonym terminie, nie należy go przenosić na inny dzień, ale poinformować wszystkich, że go w ogóle nie będzie, a równocześnie wskazać, gdzie i o której godzinie odbywa się taki dzień wspólnoty w sąsiednich rejonach, aby ci, którzy nie mają przeszkody, mogli w nim uczestniczyć. Doświadczenie wskazuje, iż w praktyce niemożność pokonania takiej przeszkody występuje bardzo rzadko. W przypadku wskazywanych niekiedy zbieżności np. z wielkim odpustem parafialnym, zamiast odwoływania dnia wspólnoty, dobrze byłoby odpowiednio wcześniej zadbać, by został on wpisany w program uroczystości lub po prostu zharmonizować programy obydwu wydarzeń.

2. Szczególna rola Moderatora Rejonowego Ruchu Światło-Życie.

Osoby odpowiedzialne za Ruch są wewnętrznie zobowiązane do uczestnictwa we właściwych sobie dniach wspólnoty oraz przygotowania i przeprowadzenia spotkań dla pozostałych grup Ruchu. Ich świadectwo powinno być dla innych uczestników przykładem postawy: „Pragnę służyć!" tak, aby każdy uczestnik dnia wspólnoty także chętnie podejmował powierzane mu zadania. Szczególne znaczenie ma tutaj dobra współpraca Moderatora Ruchu Światło-Życie – głównego odpowiedzialnego za rejon – z Parą Rejonową (Parami Rejonowymi) Domowego Kościoła.

Moderator Rejonowy Ruchu Światło-Życie z Parą Rejonową (Parami Rejonowymi) DK:

1. Uczestniczą w Dniu wspólnoty moderatorów i odpowiedzialnych.

2. Odpowiednio wcześniej ustalają miejsca kolejnych (nawet wszystkich czterech od razu) dni wspólnoty Ruchu Światło-Życie i proszą wybraną wspólnotę o przyjęcie roli gospodarzy.

3. Informują i zapraszają do siebie na Dzień wspólnoty animatorów i diakonii wymienione w tabeli osoby i dbają o przebieg spotkania wg właściwego programu (można wcześniej poprosić innych kapłanów o przeprowadzenie danego punktu, czy też poszczególne osoby świeckie o posługę animatora grupy czy podjęcie funkcji liturgicznej).

4. Proszą osobiście lub drogą elektroniczną księży proboszczów parafii rejonu, aby w niedziele – poprzedzającą i w sam dzień wspólnoty – dołączyli do ogłoszeń parafialnych notkę-zaproszenie, np.: „Zapraszamy wszystkie osoby, które należą do Ruchu Światło-Życie, uczestniczyły w oazie wakacyjnej lub po prostu są zainteresowane ruchem oazowym na Dzień Wspólnoty, który rozpocznie/odbędzie się dnia... o godz. .... w ..... Szczegółowe informacje u ks. ... (nazwisko i parafia Moderatora Rejonowego)."

5. Każde w swoim zakresie informuje powierzonych swojej szczególnej trosce ludzi i zachęca do udziału w dniu wspólnoty.

Przedstawione powyżej uwagi nie wyczerpują na pewno całości zagadnień związanych z Dniami Wspólnoty. Mam jednak nadzieję, iż wraz ze wskazaniami zawartymi w Słowie wstępnym Moderatora Generalnego do materiałów na dni wspólnoty Ruchu Światło-Życie, pomogą odnowić te ważne formacyjne spotkania oazowe, odrodzić się wewnętrznie uczestnikom i ożywić poszczególne wspólnoty lokalne.

Co daj nam Boże! Amen!
Ks. Paweł Płatek