To pytanie padło na pewno wiele razy, zwłaszcza w czasie dzielenia się realizacją zobowiązania dotyczącego wyjazdu na rekolekcje przynajmniej raz do roku.

Rekolekcje są dla nas czasem kolekcjonowania kamieni swojego życia od nowa, dlatego w pełni świadomie możemy powiedzieć, że warto czas dany nam od Boga poświęcić dla Niego.

 Jeździmy na oazę, by:

• mieć czas dla Pana Boga – przemyśleć i odbudować nasze relacje z Nim…

• spotkać się z Nim w sakramentach, zwłaszcza w Eucharystii i sakramencie pokuty tak bez pośpiechu,
przyzwyczajenia….

• spotkać się z Nim w drugim człowieku – bliźnim – czyli tym, człowiekiem obok, który zadaje rany czasem tak
głębokie, ze zostają po nich blizny…

• uczyć się na nowo przeżywać liturgię…

• służyć innym swoim czasem, wiedzą, umiejętnościami, sobą….

• czerpać z bogactwa świadectw innych….

• odpocząć na zielonych pastwiskach, na które nas zawiódł…

W minione wakacje dane nam było uczestniczyć w oazie II st. w Rycerce Górnej, zorganizowanej i prowadzonej przez parę diecezjalną Alą i Marka Machajów oraz ks. Sylwestra Brzeźnego. Zaprosił nas tam sam Bóg, a Jemu się nie odmawia. Zaufaliśmy Jemu i nic nie straciliśmy, wręcz przeciwnie - zyskaliśmy pewność, że On wie najlepiej czego i kiedy nam potrzeba, bo w planach względem nas, nikt Mu nie dorówna (Ps 40, 6).

Dlatego serce nasze śpiewa Panu pieśń wdzięczności za czas, który nam dał, za ludzi, których postawił na naszej drodze, za siły, które wydawało się, że dawno się skończyły, za wszelkie dobro doświadczone od innych….

Chwała Panu!
Renata i Tomasz, DK Bochnia