CEL:

Ruch Światło-Życie uwrażliwia swoich członków na wszelkie inicjatywy i dzieła związane z wyzwoleniem człowieka mocą Ewangelii Chrystusa od grzechu, zwłaszcza przybierającego rozmiary nałogów społecznych (alkoholizm, narkomania) oraz od wszelkiego rodzaju uzależnień i niewoli poniżających godność człowieka, dziecka Bożego. Do programu wyzwolenia, któremu Ruch chce służyć, należy także wyzwolenie od kłamstwa i od lęku. Do realizacji tych zadań powołana jest Diakonia Wyzwolenia (zob. projekt statutu CDJ).

Diakonia Wyzwolenia służy zatem wszelkim akcjom i pracom podejmowanym przez Ruch w celu wyzwolenia człowieka z wszelkiej niewoli wewnętrznej, szczególnie zaś prowadzi dzieło Krucjaty Wyzwolenia Człowieka (Podręcznik ORD, str. 128).

POWSTANIE:

Słowa Jana Pawła II skierowane do Polaków 23 października 1978 roku, aby „przeciwstawiać się wszystkiemu, co uwłacza ludzkiej godności i poniża obyczaje zdrowego społeczeństwa, co czasem może aż zagrażać jego egzystencji” stały się inspiracją do zainicjowania Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. Ks. Blachnicki po powrocie do Polski z inauguracji pontyfikatu papieża Jana Pawła II „spotkał się z doświadczonymi działaczami trzeźwościowymi u oo. Kapucynów w Zakroczymiu, gdzie mieściło się jedno z ważnych centrów trzeźwościowych. Następnie, w styczniu i lutym 1979 r., dla animatorów Ruchu światło-Życie, pragnących zaangażować się w KWC, zorganizował czterodniową Oazę Rekolekcyjną Diakonii Wyzwolenia. Podczas tych rekolekcji powołał nową diakonię Ruchu światło-Życie – diakonie wyzwolenia” (czyt. Ks. Adam Wodarczyk, Prorok Żywego Kościoła, Katowice 2008, s. 419.).

KRUCJATA WYZWOLENIA CZŁOWIEKA

Krucjata Wyzwolenia Człowieka jest programem działania, który ma na celu przezwyciężenie wszystkiego, co zagraża godności osoby i poniża zdrowe obyczaje społeczne. Dlatego Krucjata Wyzwolenia Człowieka propaguje styl życia oparty na prawdzie, miłości i wolności. Jest służbą na rzecz wyzwolenia z nałogów społecznych, zwłaszcza alkoholizmu oraz ze wszelkiego zakłamania i lęku, które niszczą ludzką godność i nie pozwalają człowiekowi urzeczywistniać siebie zgodnie ze swoim powołaniem.
„Krucjata”

Wyrazu „krucjata” oznaczającego wyprawę wojenną podejmowaną w celu wyzwolenia spod panowania pogan Ziemi Świętej, na której żył i umarł Chrystus używamy przenośnie dla oznaczenia akcji religijno-moralnej, której celem jest wyzwolenie tej ziemi świętej, która jest każdy człowiek. KWC to nic innego jak mobilizowanie „kolumny ratunkowej” ludzi, którzy w oparciu o misje Chrystusa oraz o uczestnictwo w Jego namaszczeniu Duchem Świętym świadomie podejmują misje wyzwalania tych swoich braci, którzy są niewolnikami nałogów (czyt. Ks. Blachnicki, Krucjata Wyzwolenia Człowieka – Podręcznik).