Liturgia jest dziełem samego Chrystusa, Głowy i Ciała. Nasz Arcykapłan celebruje ją nieustannie w liturgii niebieskiej wraz ze Świętą Bożą Rodzicielką, Apostołami, wszystkimi świętymi i wieloma ludźmi, którzy już weszli do Królestwa. W celebracji liturgicznej całe zgromadzenie jest „liturgiem”: każdy według pełnionej funkcji.

Kapłaństwo chrzcielne jest kapłaństwem całego Ciała Chrystusa. Niektórzy wierni otrzymali jednak sakrament święceń, by reprezentować Chrystusa jako Głowę Ciała. Katechizm Kościoła Katolickiego (nr 1187-1188)

Takie rozumienie liturgii i sposobu jej celebracji rozwija się w Kościele szczególnie od czasu Soboru Watykańskiego II. Ruch Światło-Życie czynnie uczestniczy w przybliżaniu ludowi Bożemu takiego właśnie widzenia misterium liturgii. Jest to jedno z istotnych zadań Ruchu. Chcemy mu się bliżej przyjrzeć, a także rozważyć stopień naszego zaangażowania w to dzieło.

Czym jest diakonia liturgii i jakie są jej cele? W szerszym znaczeniu diakonia liturgiczna to każda troska o liturgię, o jej poprawne rozumienie i piękne celebrowanie, o kontynuowanie odnowy liturgicznej w duchu Soboru Watykańskiego II. Taką diakonię podejmują wszyscy członkowie Ruchu, gdyż każdy ma swój wkład w celebrację liturgiczną, a swoją postawą oddziałuje na innych. Potrzebne jest jednak grono, które ten aspekt życia i posługiwania całego Ruchu ożywia i inspiruje, które czuwa nad liturgiczną formacją członków Ruchu. Zadanie to spełnia Diakonia Liturgiczna w sensie ściślejszym. W niniejszej refleksji chodzi o obydwa aspekty diakonii liturgii. Popatrzmy najpierw na zadania, które Założyciel Ruchu odnosi do wszystkich jego członków.

Moderator: ks. Sylwester Brzeźny – Dyrektor domu rekolekcyjnego w Ciężkowicach

Odpowiedzialni: Iwona i Andrzej Bernach, Michał Urbaniak